kwiecień
28
środa
Świętego Ludwika Marii
Grignon de Monforta, prezbitera
Świętej Joanny Beretty Molla
SŁOWO BOŻE
NA KAŻDY DZIEŃ
1. czytanie (Dz 12, 24 – 13, 5a)
Misja Pawła i Barnaby
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Słowo Pańskie szerzyło się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruzalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem.
W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie Mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy odprawiwszy post i modlitwę oraz nałożywszy na nich ręce, wyprawili ich.
A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.
Psalm (Ps 67 (66), 2-3. 4-5. 6 i 8 (R.: por. 4))
Niech
wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Albo: Alleluja
Niech
Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam
ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego
zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech
wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Albo: Alleluja
Niech
Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody
oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo
rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech
wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Albo: Alleluja
Niech
Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody
oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech
cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Niech
wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Albo: Alleluja
Aklamacja (J 8, 12)
Alleluja, alleluja, alleluja
Ja
jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał
światło życia.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 12, 44-50)
Przyszedłem, aby świat zbawić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.
Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić.
Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».
Jezus w swoim nauczaniu oraz postępowaniu ukazuje przede wszystkim swoje dogłębne zjednoczenie w myśli i w czynach z Ojcem. To, co pragnie przekazać swoim słuchaczom (oraz całej ludzkości), pochodzi od Ojca, który Go „posłał na świat” (J 10,36). „Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział” (J 12,49-50). „To mówię, czego Mnie Ojciec nauczył” (J 8,28). Są to słowa Ewangelii Janowej, ale również u synoptyków jest powiedziane: „Wszystko przekazał Mi Ojciec mój” (Mt 11,27) – i to „wszystko” stanowi treść objawienia, jakie przynosi ludziom Syn (por. Mt 11,25-27; analogicznie Łk 10,21-22). Słowa powyższe świadczą o tym, jak w swoim nauczaniu Chrystus pozostaje „Świadkiem wiernym” (por. Ap 1,5). Równocześnie uwydatnia się w nich rys owego szczególnego „posłuszeństwa” Syna wobec Ojca, które w momencie szczytowym okaże się „posłuszeństwem aż do śmierci” (por. Flp 2,8). Katecheza, 8 czerwca 1988
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Jan Paweł II
Ostatnie Orędzie iz Medziugorje, 25. marzec 2021 roku.
Różaniec misyjny
Dziś Europa, która wyszła właśnie ze stulecia głęboko zranionego przez dwie wojny światowe i po upadku wielkich ideologii, które okazały się tragicznymi utopiami, poszukuje własnej tożsamości. Dla stworzenia nowej i trwałej jedności istotne są niewątpliwie narzędzia polityczne, gospodarcze i prawne, ale trzeba również wzbudzić odnowę etyczną i duchową, czerpiącą z chrześcijańskich korzeni kontynentu, w przeciwnym razie nie sposób odbudować Europy.
Papież Benedykt XVI, Katecheza z 9 kwietnia 2008 roku
„Spisek przeciwko życiu”
wciąga
”nie tylko pojedyncze osoby
w ich relacjach
indywidualnych,
rodzinnych i społecznych,
ale sięga daleko szerzej
i zyskuje wymiar globalny,
naruszając i
niszcząc relacje
łączące narody i państwa”.
Święty Jan Paweł II,
Evangelium vitae, 12