Tytuł Jezusa Chrystusa wyrażający jego zwierzchność nad całym światem. Oznacza zwierzchność ludzką, w odróżnieniu od zwierzchności boskiej, wynikającej ze współudziału Syna Bożego w akcie stworzenia jako Osoby Trójcy Świętej. Według słów Jana Pawła II "Chrystus jest Królem przez Krzyż i Zmartwychwstanie". Tytuł ten (jako Kyrios, Theos, Basileus) pojawiał się już w pismach Nowego Testamentu, ale został spopularyzowany dopiero po Soborze Nicejskim I (325), który ogłosił dogmat o jedności natury Boga i Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, a w nicejsko-konstantynopolskim wyznaniu wiary znalazł się zwrot "Królestwu Jego nie będzie końca". Ch. K. od czasów starożytnych przedstawiano jako zwycięskiego władcę, którego symbolami stały się nimb i kula ziemska, Współcześnie królewską władzę Ch. K. wiąże się raczej z władzą nad sercami ludzkimi. W 1925 roku papież Pius XI ustanowił święto Chrystusa Króla, przypadającej na ostatnią niedzielę października. Miało ono przybliżać wiernym ideał człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, w którym wszelkie działanie podporządkowane jest prawu miłości. Paweł VI przeniósł ten dzień na ostatnią niedzielę roku liturgicznego (zwykle początek listopada), nadając mu nazwę święta Chrystusa Króla Wszechświata. Jan Paweł II w swoim nauczaniu wielokrotnie odwoływał się do Chrystusa Króla jako władcy miłosiernego, między innymi w homiliach wygłaszanych w święto Chrystusa Króla Wszechświata. Według Papieża, Jezus Chrystus jest Królem, który miłuje, i jest Królem przez to, że miłuje. Przez to, że umiłował nas, ludzi, aż do przelania krwi. Przez to, że miłuje, uwolnił nas od grzechów, bo tylko miłość zdolna jest uwalniać nas od grzechów. W 1981 roku, właśnie w święto Chrystusa Króla, Jan Paweł II udał się na pielgrzymkę do sanktuarium Miłości Miłosiernej w Collevalenza - pierwszą pielgrzymkę po zamachu na jego życie na placu świętego Piotra.
" Królestwo Chrystusa jest królestwem prawdy, łaski, sprawiedliwości, miłosierdzia. Jest królestwem do którego się wchodzi z własnego wolnego wyboru, my zaś winniśmy pozwolić, by Chrystus królował zawsze w naszym życiu; musimy z radością otworzyć mu drzwi naszego ducha, zaprosić Go, by wszedł w nasze życie, przyjmując Jego słowo i odpowiadając na nie wiernością naszym codziennym zobowiązaniom, życiem, które opierać się będzie na decyzjach podejmowanych zgodnie z wiarą." (Palermo, 21.11.1982)
WIELKA ENCYKLOPEDIA JANA PAWŁA II TOM IV C
