[Różaniec Świętego Ojca Pio] - [Pacierz po Łacinie] - [ORDO MISSAE STAŁE CZĘŚCI MSZY ŚWIĘTEJ według nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego] - [RÓŻANIEC, TO SKARB, KTÓRY TRZEBA ODKRYĆ]

RÓŻANIEC ŚWIĘTEGO ZAKONNIKA, PREZBITERA  PIO

Przez różaniec Ojca Pio można uprosić więcej łask, niż przez zwykły Psałterz. To, co trudne jest najpowinniśmy ofiarować ten różaniec za cały świat.

Obietnice;

Dla odmawiających różaniec Ojca Pio objawione Clemento Dominionez dnia 19.04.1970 roku przez Najświętszą Pannę z Karmelu.
"Mój Synu, przychodzę jako Matka Jezusa i Wasza, zważcie na obietnice łask których pragnę udzielić każdemu, kto z prawdziwym skupieniem odmówi różaniec składający się z 50 Ojcze Nasz,50 Zdrowaś Maryjo,50 Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu...50 O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i którzy się do Ciebie nie uciekają ,a zwłaszcza za masonami i nieprzyjaciółmi Kościoła Świętego, i poleconymi Tobie"

1.Dam wam pełną świadomość Mojej wielkiej miłości i pomocy dla was moich dzieci.
2.Przybliżę was do Eucharystii, w której jest obecny mój Boski Syn.
3.Dam wam łaskę prawdziwej skruchy za wasze grzechy.
4.Udzielę wam łaski, dzięki której wszystkie dotychczasowe wasze grzechy zmazane.
5.Otrzymacie łaskę szybkiego nawrócenia członków waszych rodzin.
6.Dam wam uczucie, jak okazywać miłość waszym braciom.
7.Ci,którzy będą odmawiać ten różaniec codziennie, dostąpią łaski szczęśliwej śmierci, będą uwolnieni od sądu, a po śmierci pójdą od razu do nieba.
8.Wam i waszym najbliższym udzielę przeobfitych łask.
9.Każdemu,kto po śmierci dostanie się do czyśćca obiecuję wybawienie już następnego dnia.
10.Przyrzekam uwolnić z czyśćca również zmarłych waszych najbliższych krewnych.
11.Przed śmiercią otrzymacie w odpowiednim czasie znak, abyście mogli jeszcze skorzystać z pomocy świętych Sakramentów.
12.Krótko przed śmiercią ujrzycie Mego Boskiego Syna i Mnie Waszą Matkę.
13.Ludowi i narodom, gdzie dla uczczenia Trójcy Przenajświętszej i Mnie Waszej Matki
ustawiono odmawiania tego różańca-daruje pokój.
14.Wszystkim odmawiającym ten różaniec okrywać będę przez całe ich życie, moim płaszczem pod którym będą bezpieczni.
15.Wszystkim,którzy całym sercem ten różaniec odmawiają i rozważają, oddając się pod Moją opiekę zapewniam łaskę uzdrowienia przed karzącym sądem.
16.Jeśli ktoś z odmawiających ten różaniec otrzyma łaskę śmierci w sobotę ma zapewniony ratunek dla jednej duszy ze swej rodziny.
17.Przez każde słowo różańca Ojca Pio, jedna dusza się nawróci, dzięki jakiejś przestrodze, a może dopiero przy śmierci, a inna biedna dusza będzie uwolniona z czyśćca. 

Pokutujące dusze Niemców będą uwolnione.

Nowe objawienie;
Na koniec powinniśmy się modlić: "Ojcze Przedwieczny poświęcam na zawsze siebie i cały świat Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi oraz Pani Wszystkich Narodów" 5.7.1970 roku.


Święty zakonnik Pio o naszych czasach

W Wielkim Tygodniu 1963 roku kilkakrotnie wołał głośno: "Pomóżcie mi modlić się! Ja już więcej nie mogę...Nie wiecie, jak strasznymi stoimy karami, czasami.

 Błogosławieni wszyscy, którzy pomarli "Chyba nigdy Padre Pio tyle nie cierpiał, ile wówczas: "Dobry Boże, pozwól mi umrzeć! Nie śpijcie teraz: odstawcie teraz wszystkie prywatne sprawy na bok i zrozumiejcie wreszcie powagę chwili, ludzkość leży w agonii! Nie mogę już odwrócić tej strasznej kary, ponieważ będzie ona bezpośrednia karaniem Boga i nastąpi!"

SPOSÓB ODMAWIANIA
RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

Ucałuj krzyżyk u Różańca świętego i przeżegnaj się

W Imię Ojca i Syna
i Ducha Świętego. Amen.

Witaj Królowo

Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia, życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj!
Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy; do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!

K: Dozwól nam chwalić Cię Panno Święta.

W: I daj nam moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim.


Wierzę w Boga Ojca...
Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo … / 3 razy/


Chwała † Ojcu...





ROZWAŻANIE.

DZIESIĄTEK RÓŻAŃCA:

Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo.../10 razy/
Chwała † Ojcu...

W czasie odmawiania Różańca świętego, pokażdym dziesiątku dodajemy po Chwała Ojcu... następujące modlitwy:


1.MODLITWA FATIMSKA

O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.

2. AKT STRZELISTY DO MATKI BOŻEJ
Z CUDOWNEGO MEDALIKA

O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za
nieprzyjaciółmi Kościoła świętego, masonami i poleconymi Tobie.

Modlitwa świętego -
ojca Maksymiliana Marii Kolbego

Tajemnice Różańca ...
Każda z czterech części Pełnej Modlitwy Różańcowej składa się z 5 Tajemnic :


Część Radosna


Poniedziałek i Sobota


Zwiastowanie Maryi, iż jest matką Syna Bożego.
Nawiedzenie świętej Elżbiety.
Narodzenie Pana Jezusa.
Ofiarowanie Jezusa w świątyni.
Odnalezienie Pana Jezusa wśród uczonych w świątyni.

Pierwsza
Tajemnica Radosna


Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie


W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,

do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida : a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,  błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazywany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.

Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca.

(Łk 1,26 – 33)



Myśli
świętego Pio

Jakże wspaniale […] wyraża słodycz i piękno Maryi! Moja myśl o niezliczonym wprost 

dobrodziejstwach, jakie wyjednała mi ta najlepsza i najdroższa Matka, zawstydza mnie, gdyż niewystarczająco opowiadałem o miłości i dobroci Jej serca, jaką mi okazywała.

I to najbardziej mnie dręczy, że za czułą opiekę naszej Matki odwzajemniałem się stale tak wieloma kaprysami.

Ile razy powierzałem tej Matce udręki i tęsknoty mego niespokojnego serca! I ile razy doświadczałem pociechy! […] Tak bym chciał mieć bardzo mocny głos, aby nim wezwać wszystkich grzeszników świata, aby kochali Maryję Dziewicę!

(Epistolario I,s.276 - 277)

 

Druga
Tajemnica Radosna

Nawiedzenie świętej Elżbiety


W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 

Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami  i błogosławiony jest owoc Twojego łona.

A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?

 

 Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości
dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana. Wtedy Maryja rzekła:

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał

na uniżenie Służebnicy swojej.

(Łk 1 ,39 -48)


Myśli
świętego Pio

Czymże ja sobie zasłużyłem na tak szczególne względy? Czy moje dotychczasowe zachowanie nie przeczy temu wszystkiemu, i to nieustannie? Czy więc naprawdę zasługuję na miano Jej syna, a nawet chrześcijanina? Być może ta subtelna Matka, tak dobra, w swoim wielkim miłosierdziu, mądrości i dobroci, chciała mnie aż tak doświadczyć,

że skierowała do mego serca tak wielkie łaski, że gdy znajduję się w obecności  Jej i Jezusa, jestem skłonny wołać: Gdzie jestem? Gdzie się znajduję?

Kto to stoi tak blisko mnie?

Czuję, że płonę, choć nie ma ognia; jestem złączony z Synem za pośrednictwem Jego Matki, choć nie widzę żadnych więzów...

(Epistolario I,s.356 -357)

Trzecia
Tajemnica Radosna

Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem


W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności 

w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządca Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się zapisać, każdy do swego miasta.

Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego,

zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z dom i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie  Maryją, która była brzemienna.

Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. 

Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie,

gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak ze bardzo się przestraszyli.
(Łk 2, 1 – 9)


Myśli
świętego Pio


W sercu nocy, w czasie bardzo nieprzychylnym, w najbardziej zimnej grocie, w miejscu zamieszkałym przez trzodę a nie stworzenie ludzkie, przyszedł na świat w pełni czasu obiecany Mesjasz - Jezus – Zbawiciel ludzkości. Nie hałasowano wokół Niego; 

wół i osioł grzały biedne Nowo Narodzone Dzieciątko; pokorna Kobieta i biedny zmęczony mężczyzna trwali przy Nim. Nie było słychać nic innego, jak kwilenie i płacz Boga-Dziecka. I tym płaczem, i tym kwileniem składa  On Bożej Sprawiedliwości pierwszą ofiarę naszego pojednania.

(Epistolario IV,s.971)

Czwarta
Tajemnica Radosna

Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni


Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus. […] Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenie według Prawa Mojżeszowego, przynieśliJe do Jerozolimy. […] A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał nanim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus [...]wziął Je w objęcia, błogosławił Boga.[...]A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. 

Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu.

(Łk 2, 21 – 34)


Myśli
świętego Pio


Pamiętaj, że twój stan jest podobny do stanu chłopca, którego opiekun pozbawia zarządu jego dóbr w taki sposób, że jeśli nawet jest on ich prawdziwym właścicielem, to jednak niczym nie zarządza i wydaje mu się, że nie posiada nic oprócz własnego życia, jak mówi święty Paweł: niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest właścicielem wszystkiego (Ga 4,1).Zatem twój obecny stan nie jest niczym innym, jak prawdziwym odrętwieniem, 

które pozbawia cię radości z tego, co czynisz w służbie Bożej.

(Epistolario IV,s.515)

Piąta
Tajemnica Radosna

Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni


Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach,

 został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. […]

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? 

Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?

Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. (Łk 2, 41 -50)


Myśli
świętego Pio


W Księdze proroka Izajasza czytamy: Kogo to chce on uczyć wiedzy? Komu chce dawać naukę? - Dzieciom ledwie odstawionym od mleka, niemowlętom odsadzonym od piersi!
(Iz 28, 9). Urywek ten jasny. Prorok pozwala nam zrozumieć, że pan odsłania najwyższe głębie swej Boskiej mądrości tylko tym, którzy są odstawieni od mleka i odsadzeni od piersi, to jest tym, którzy zostali odłączeni od duchowych przyjemności, tym wreszcie, którzy stracili wsparcie ze strony jakiegokolwiek upodobania zmysłowego, tym, którzy przeszli przez zmysłowe oczyszczenie.

(Epistolario IV,s. 1070 - 1071)


Część Świetlista (Światła)


Czwartek


Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.
Objawienie Siebie na weselu w Kanie.
Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia.
Przemienienie na górze Tabor.
Ustanowienie Eucharystii.

Pierwsza
Tajemnica Światła

Chrzest Jezusa w Jordanie

 

Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nas Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego.
Lecz Jan powstrzymywał Go mówiąc: To ja potrzebuję chrztu od Ciebie,
a Ty przychodzisz do mnie? Jezus mu odpowiedział:
Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, 

co sprawiedliwe. Wtedy Mu ustąpił.
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody.
 A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 
A głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.

(Mt 3, 13 -17)


Myśli
świętego Pio


Posiadamy podwójne życie: życie naturalne, dziedziczone po Adamie, powstałe przez zrodzenie z ciała. Jest to życie ziemskie, podległe zniszczeniu, pełne niskich namiętności. To życie wszyscy kochamy. Jest w nas także drugie życie, nadprzyrodzone, które przez chrzest otrzymaliśmy od Jezusa. Jest to życie duchowe, niebiańskie, wyrażające się praktyką cnót. Przez przyjęcie chrztu dokonała się w nas prawdziwa przemiana: umarliśmy dla grzechu i zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa. Dzięki temu możemy prowadzić takie samo życie jak On. 

Przez chrzest otrzymujemy łaskę uświęcającą, która daje życie właściwe mieszkańcom nieba; przez chrzest stajemy się synami Bożymi, braćmi Jezusa i dziedzicami nieba.

(Epistolario II, s. 229)

Druga
Tajemnica Światła

Jezus objawia siebie na weselu w Kanie

Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: 

Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto?

Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? 

 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług:

Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. […] Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! […] Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu![...]

A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem[...], przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze.

Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

(J 2, 1-11)

Myśli
świętego Pio

Należy myśleć o Jezusie, który jest źródłem wody żywej. Nie może ona jednak dotrzeć do nas bez pewnego środka, który pozwala jej przepłynąć, a jest nim Maryja. Jezus nie przychodzi do nas inaczej, tylko przez Maryję Dziewicę. 

Starajmy się Ją naśladować w świętej pokorze i powściągliwości. 

Oby Maryja wyjednała ci odczucie swej świętej miłości.

Oddajmy się w ręce tej niebieskiej Matki, jeśli chcemy dojść do dobrobytu i pokoju, cieszyć się ich posiadaniem.


(Nello Castello, Cosi parlo Padre Pio, s. 138)

Trzecia
Tajemnica Światła

Głoszenie królestwa Bożego
i wzywanie do nawrócenia

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!
(Mk 1, 14-15)

Zapytamy przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im:

Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo:

Tam, oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.

(Łk 17,20-21)


Myśli
świętego Pio


Co zaś tyczy się wątpliwości, czy w tobie jest, czy nie ma miłości Bożej, to proszę cię jeszcze raz: nie przykładaj do tego wagi, gdyż Jezus jest z tobą, a gdzie On jest, tam musi być i królestwo Jego miłości. Aby się o tym przekonać, wystarczy tylko stale Go pragnąć.Czyż bowiem byłoby to możliwe, aby Jezus był daleko od ciebie, gdy Go wzywasz, modlisz się, szukasz Go i posiadasz? Czy byłoby możliwe, aby nie było w tobie miłości Bożej...? Odrzuć wiec wszelką wątpliwość w tym względzie, zechciej porzucić dręczące niepokoje, upokarzaj się wobec dobroci naszego Boga, nie przestając ani na chwilę dziękować Mu za nieustannie okazywaną ci łaskawość, którą obdarza Ciebie i tyle

umiłowanych dusz.


(Epistolario III, s. 104-105)

Czwarta
Tajemnica Światła

Przemienienie na górze Tabor


Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli
chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.

Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos:

To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie. Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się. Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.

(MT 17, 1-8)


Myśli
świętego Pio


Staraj się dobrze zapamiętać i utrwalić w swojej świadomości to, że Kalwaria jest górą świętych; wiedz jednak i pamiętaj o tym, że po wyjściu na Kalwarię, po ustanowieniu na niej krzyża i po wydaniu na nim ostatniego tchnienia, wstępujesię od razu na drugą górę, która nosi nazwę Tabor, niebiańskie Jeruzalem. 

Wiedz i o tym, że cierpienie jest krótkie, a nagroda wieczna. 

Odpoczywaj spokojnie lub z cierpliwym poddaniem się[woli Pana], zachowując pełną ufność w słowo Tego, który ma władzę nad tobą. Pokładając ufność w Bogu,

 nie lękaj się, że nawałnice stają się coraz gwałtowniejsze, gdyż łódka twej duszy nie ulegnie nigdy zatopieniu.

(Epistolario III, ss. 246-247)

Piąta
Tajemnica Światła

Jezus ustanawia Eucharystię

A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.
(Mk 14, 22-24)

Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.
(J 13, 34-35)


Myśli
świętego Pio


Gdy uczestniczysz we Mszy świętej, staraj się rozbudzić twoją wiarę i rozważaj, jak wielki był dar ofiarny, złożony za ciebie Bożej sprawiedliwości, aby ją ubłagać i uprosić jej łaskawość.  Nie odchodź od ołtarza bez wylania łez bólu i miłości do Jezusa, który został ukrzyżowany ze względu na twoje wieczne zbawienie.[...] Każda Msza święta, w której z pobożnością i dobrze uczestniczymy, sprawia w naszej duszy wręcz przedziwne skutki, ubogaca nas w dary duchowe i materialne, o których nawet sami nie wiemy.[...] Świat mógłby istnieć także i bez słońca, ale nie może istnieć bez Mszy świętej.

(Buona giornata! , s.83-84)



Część Bolesna


Wtorek i Piątek


Modlitwa Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym (Ogrójcu).

Biczowanie Pana Jezusa.
Ukoronowanie koroną z cierni.
Dźwiganie krzyża przez Pana Jezusa.
Śmierć na krzyżu.

Pierwsza

Tajemnica Bolesna

Modlitwa Pana Jezusa w ogrodzie Oliwnym

 

Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną; towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami; Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich!

Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie !

Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go, Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

(Łk 22, 39-46)


Myśli
świętego Pio


Pokusa nie oszczędza nikogo z wybranych. Nie ominęła także Apostoła Narodów, 

który choć uniesiony aż do raju, będąc jeszcze pielgrzymem na ziemi, to jednak był poddany takiej próbie, w której szatan go wprost policzkował (por. 2 Kor 12,7).Mój Boże,

czy można czytać te stronnice nie odczuwając zmrożenia krwi w żyłach?

Ileż wylał łez, ile westchnień, błagań i modlitw wniósł do nieba ten Apostoł, by

Pan cofnął od niego tę, jakże bolesną, próbę! I jak mu Jezus odpowiedział?  Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali (2 Kor 12,9)

(Epistolario III, s 243-244)

 

Druga

Tajemnica Bolesna

Biczowanie Pana Jezusa

 

Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali. A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo. Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze im czynił. Piłat im odpowiedział: Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla Żydowskiego? Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść. Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza.

Piłat ponownie ich zapytał: Cóż więc mam uczynić tym, którego nazywacie Królem Żydowskim? Odpowiedzieli mu krzykiem: Ukrzyżuj Go! Piłat odparł:

Cóż więc złego uczynił?

Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj Go! 

Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

(Mk 15, 6-15)


Myśli
świętego Pio

Medytujcie Jego życie publiczne, Jego bolesne cierpienia i śmierć, ustanowienie 

Najświętszego Sakramentu – właśnie tego samego wieczoru, kiedy ludzie przygotowywali Mu okrutne męki; medytujcie jeszcze Jezusa, który się modli w Ogrójcu i który poci się krwią na myśl o cierpieniach, które ludzie Mu zgotowali i niewdzięczność ludzi, którzy wzgardzili Jego łaskami; medytujcie jeszcze Jezusa szarpanego i ciągniętego przed sądy,

biczowanego i cierniem ukoronowanego, Jego wspinanie się stromą drogą i obciążonego Krzyżem na Kalwarię, Jego ukrzyżowanie i na koniec Jego śmierć na Krzyżu, w morzu bólu i cierpienia, na oczach zmartwionej Matki.

(Epistolario III, s 63-64)

Trzecia

Tajemnica Bolesna

Cierniem ukoronowanie

 

Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohorte. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny.Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc; Witaj, Królu Żydowski! Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.
(Mt 27, 27-31

Myśli
świętego Pio

Mieszkańcy tego pagórka powinni być pozbawieni wszystkich rzeczy i ogołoceni za wszystkich przyzwyczajeń i światowych przywiązań tak, jak ich Król był obdarty z szat gdy wszedł na szczyt Kalwarii.[...]  Szaty Jezusa były święte, nie były sprofanowane,

choć dotknęli ich kaci, którzy je przynieśli do domu Piłata.

Nasz Boski Mistrz zezwolił na obdarcie się z szat, aby przywrócić utraconą godność i pokazać, że na tej górze nie może być nic niegodnego. Kto więc odważyłby się inaczej postępować, ten okazałby się niegodnym Kalwarii, owych mistycznych schodów,
po których wchodzi się raju.

(Epistolario III, s. 701)

Czwarta

Tajemnica Bolesna

Droga Krzyżowa Pana Jezusa

 

Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: „Szczęśliweniepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły”. Wtedy zaczną wołać do gór:' Padnijcie na nas; a do pagórków”: „Przykryjcie nas”

Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym/

(Łk 23, 26-31)



Myśli
świętego Pio

W ciemnościach, cierpieniach, zmartwieniach duchowych Jezus jest z tobą. 

W tym stanie nie widzisz, że jest ciemność w twojej duszy, a ja zapewniam cię w imieniu Boga,że światło Pana rozlewa się i otacza całą twoją duszę.[...] Również nasz Pan na

Krzyżu żalił się, że został opuszczony przez Ojca, ale Ojciec nie mógł nigdy zapomnieć o Swoim Synu, jedynym obiekcie Swych Boskich upodobań.

(Epistolario III, s. 1029-1030)

Piąta
Tajemnica Bolesna

Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu

 

Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachthani ?, to znaczy;

 Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?

Słysząc to, niektórzy ze stojących tam mówili: On Eliasza woła. Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Leczinni mówili: Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić. A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

(Mt 27, 45-50)


Myśli
świętego Pio

Rozumiem bardzo dobrze wszystkie twoje cierpienia, rozumiem twoje i twoich bliskich wysiłki, i żywo w nich uczestniczę. Pociesz się! Wszystko minie; Jezus daje ci krzyż, krzyż bardzo ciężki – to prawda, ale trać ducha, Krzyż Jezusa był jeszcze cięższy; nie bój się, On jest blisko ciebie, patrzy na ciebie, jest tu, aby ci ulżyć w cierpieniach i wzywaj Go w każdym niebezpieczeństwie, a także w sytuacjach pomyślnych. Ze swojej strony nie przestaję w mojej niegodności, i nie przestanę, polecać ciebie naszemu Najsłodszemu Jezusowi.

(Epistolario IV, s. 696-697)


Część Chwalebna

Środa i Niedziela


Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
Zesłanie Ducha Świętego.
Wniebowzięcie Maryi.
Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi.

Pierwsza

Tajemnica Chwalebna

Zmartwychwstanie Pana Jezusa


W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu,  niosąc przygotowane wonności.

 Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana

Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich:
Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”.

(Łk 24, 1-7)


Myśli
świętego Pio

Łaska Ducha Świętego niech będzie zawsze w waszym sercu. Matka Jezusa i nasza niech pociesza was duchowo i uzyska u Swego Najświętszego Syna łaski Niebieskie.[...] W moich pokornych modlitwach nie zapomnę przedstawić Panu waszych potrzeb.
Oby spodobało się dobremu Bogu w Swoim Miłosierdziu wysłuchać moich modlitw,

które za was do Niego nieustannie zanoszę.  Niech udzieli wam cierpliwości i pogody ducha w sposób wystarczający, aby podtrzymać was w godzinie wielkiej próby. 

(Epistolario IV, s. 142-143)

Druga
Tajemnica Chwalebna

Wniebowstąpienie Pana Jezusa

 

Zapytywali Go zebrani: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.

(Dz. 1, 6-9)


Myśli
świętego Pio

Zaprawdę, życie łaską, w którym zmartwychwstaliśmy, jest ze swej natury nieśmiertelne, tak jak nieśmiertelne jest ze swej natury życie w chwale, w której Chrystus zmartwychwstał; z tą tylko różnicą, że jeśli Chrystus nie może więcej umrzeć w swoim życiu chwały, to jest owocem błogosławionej konieczności, ale jeśli my nie możemy więcej umrzeć w swoim życiu łaski, to musi to być zasługą wybrania i naszego
nieustannego zaangażowania. Pragniemy według zasad rygorystycznej sprawiedliwości,
żeby Chrystus Zmartwychwstały natychmiast wstąpił na prawicę Ojca w posiadanie wiecznej radości, po dopełnieniu okrutnej śmierci na Krzyżu.
Niemniej, wiemy dobrze, że przez czterdzieści dni pragnął ukazywać się jako Zmartwychwstały.

(Epistolario IV, s. 1084)

Trzecia
Tajemnica Chwalebna

Zesłanie Ducha Świętego

 

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły,i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak
przemawiali w jego własnym języku.

(Dz 2,1-6)


Myśli
świętego Pio

Kościół rzymski jest także apostolskim. Potrzeba dwóch elementów, aby zaistniało apostolstwo – jak zauważa Kościół. Przede wszystkim wiary w całą doktrynę nauczania Apostołów, bo Jezus Chrystus im samym oznajmił to, co usłyszał od swego Ojca, 

im samym obiecał Ducha Świętego, który przypomni im wszystko, o usłyszeli od Niego, im i nikomu innemu przykazał, aby nauczali wszystkie narody. Następną rzeczą jest prawdziwa sukcesja pasterska Apostołów, która trwa do naszych czasów dlatego, że im samym, nie innym, Chrystus Pan przyobiecał obecność aż do skończenia świata.


(Epistolario IV, s. 1073-1074)

Czwarta
Tajemnica Chwalebna

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

 

Maryja, dzięki osobliwszemu przywilejowi Niepokalanego swego poczęcia zwyciężyła grzech i dlatego nie była podległą owemu prawu pozostawania w stanie rozkładu

grobowego i nie miała powinności wyczekiwania na odkupienie swego ciała aż do końca czasów .Maryja jest Nową Ewą ,najściślej złączoną z Nowym Adamem w Jego dziele Odkupienia i w Jego zwycięstwie nad grzechem i nad śmiercią. Matka Najświętsza została wywyższona nie tylko dla swego szczęścia, ale również i dla naszego pożytku, abyśmy za Jej wstawiennictwem już tu na ziemi sercem przebywali w niebie, a po śmierci mogli brać
udział w Jej chwale.

(Papież Pius XII,
Bulla Munificentissimus Deus
z 1 XI 1950 roku)


Myśli
świętego Pio

W końcu nadeszła upragniona chwila i Maryja usłyszała głos swego Umiłowanego, który wołał na Nią z góry: Veni, soror mea, dilecta mea sponsa mea, vieni!
Pójdź, siostro moja, umiłowana moja, oblubienico moja, przyjdź!(por.Pnp 4 ,8 nn). Przyjdź, umiłowana oblubienico mojego serca, skończył się czas wzdychania na ziemi;
przyjdź, o oblubienico, aby przyjąć od Ojca i Syna, i Ducha Świętego koronę, którą Ci przygotował w niebie.To miłosne zaproszenie zostało objawione Najświętszej Maryi poprzez ogromnie żarliwą miłość, jaką płonęła, żyjąc pragnieniem oglądania i zjednoczenia się ze swoim Synem. Serce Jej mówiło, że zaspokojone zostaną ponad
miarę Jej pragnienia. I dlatego pełna radości, gotowa jest opuścić tę ziemię. Oto już słyszy śpiew Aniołów, którzy wychodzą Jej na spotkanie...


(Epistolario IV s. 1124)

Piąta
Tajemnica Chwalebna

Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny

 

Na wysokościach niebios króluje wraz ze swoim Synem, jaśniejąca pięknem, ale i pełna mocy, i jednym skinieniem ucisza potężny szum fal morskich. Ci, którzy przemierzają burzliwe szlaki tego świata i z ufnością wzywają Jej pomocy, są przez Nią wybawieni z groźnego zamętu rozpętanych żywiołów i doprowadzeni do wybrzeży tej ojczyzny, w której z radością uczestnicząc w Jej zwycięstwie.
Błogosławiona Dziewica gromadzi rozproszonych, przeprowadza zbłąkanych, wyzwala od śmierci i ocala od zguby tych, których droga prowadzi ku zagładzie.

(Bł.Amadeusz bp z Lozanny,
Kazanie VIII o Najświetszej
Maryi Pannie)


Myśli
świętego Pio


Nieprzyjaciel jest bardzo mocny. Nie trzeba się łudzić: trzeba się z tym liczyć, jeśli nie chce się mu ulec, dusza poznaje to dzięki światłu, jakie Bóg wlewa w jej wnętrze. 

Jeśli nie czuwa, to zawsze naraża się na niebezpieczeństwo. Sama myśl, że można utracić
wszystko przez jeden upadek, powoduje drżenie, jak podmuch wiatru porusza trzcinę.
Straszliwa jest potęga szatana, o której wspomniałem przed chwilą, ale niech będzie chwała Bogu za to, że dał pomoc dla mego zbawienia: efekt zwycięskiego boju jest w ręku naszej Niebieskiej Matki. Wspierany i kierowany przez tak dobrą Matkę, będę walczył dotąd, dopóki spodoba się to Panu, bezpieczny i pełen ufności do Matki, która nigdy
nie dozwoli mi zginąć.

(Epistolario I, s. 576)




Każda z 5 tajemnic w danej części odpowiada jednej dziesiątce Różańca.





RÓŻANIEC ŚWIĘTY
KOŃCZYMY ANTYFONĄ W INTENCJI PAPIEŻA LUB WŁASNEJ


Sub Tuum praesidium - Pod Twoją obronę - antyfona


SUB TUUM PRAESIDIUM
Sub tuum praesidium confugimus, sancta Dei Genitrix, nostras deprecationes ne despicias in necessitatibus nostris, sed a periculis cunctis libera nos semper, Virgo gloriosa et benedicta, Domina nostra, Mediatrix nostra, Advocata nostra, Consolatrix nostra. Tuo Filio nos reconcilia, tuo Filio nos commenda, tuo Filio nos repraesenta.
POD TWOJĄ OBRONĘ
Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosła-wiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem Swoim nas pojednaj, Synowi Swojemu nas polecaj, Swojemu Synowi nas oddawaj.




Modlitwa o łaski za przyczyną

Świętego Ojca Pio

O Jezu, pełen łaski i miłosierdzia, Ty dla zbawienia dusz ludzkich podjąłeś mękę i umarłeś na krzyżu, aby wyjednać przebaczenie grzechów; pokornie błagam Cię: za przyczyną świętego Ojca Pio, kapłana i stygmatyka, który wielkodusznie Ci służył, poświęcał swe życie i cierpiał dla ratowania grzeszników, udziel mi przebaczenia moich win i łaski…

Dla większej chwały Twojej racz go wsławić chwałą świętości i przyciągnij wszystkich ludzi do swego miłującego Serca. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.



„Chwała Ojcu...” - 3 razy.

Pacierz po łacinie - Modlitwy codzienne

SIGNUM SANCTAE CRUCIS In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen   DOXOLOGIA IN HONOREM SANCTISSIMAE TRINITATIS Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto, sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum. Amen.   SYMBOLUM APOSTOLORUM Credo in Deum Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae; et in Iesum Christum, Filium eius unicum, Dominum nostrum; qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex Maria Virgine; passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus; descendit ad inferos; tertia die resurrexit a mortuis; ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis; inde venturus est iudicare vivos et mortuos. Credo in Spiritum Sanctum; sanctam Ecclesiam catholicam, sanctorum communionem; remissionem peccatorum; carnis resurrectionem; vitam aeternam. Amen.   ORATIO DOMINICA Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.   SALUTATIO ANGELICA Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum; benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen.   ORATIO AD ANGELUM CUSTODEM Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen.    ORATIO PRO FIDELIBUS DEFUNCTIS Requiem aeternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis. Requiescant in pace. Amen. ZNAK KRZYŻA ŚWIĘTEGO W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen   UWIELBIENIE TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.   SKŁAD APOSTOLSKI Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny; umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego; stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.   MODLITWA PAŃSKA Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom, i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.   POZDROWIENIE ANIELSKIE Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony Owoc żywota Twojego Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.    MODLITWA DO ANIOŁA STRÓŻA Aniele Boże Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój. Rano, wieczór, we dnie, w nocy; bądź mi zawsze ku pomocy. Broń mnie od wszystkiego złego i zaprowadź mnie do żywota wiecznego. Amen. MODLITWA ZA WIERNYCH ZMARŁYCH Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen

Przewodnik modlitwy zawiera wiele modlitw po łacinie Twoja Msza Książka - komiks o Mszy Świętej w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego Liber Brevior Śpiewnik z chorałem grego

Ordo Missae

ORDO MISSAE
STAŁE CZĘŚCI MSZY ŚWIĘTEJwedług nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego

---

 

Objaśnienia

K. = Kapłan
W. = Wierni
+ = Znak Krzyża

Tekst na podstawie "Mszału Rzymskiego z dodaniem Nabożeństw Nieszpornych" , opactwo św.św. Piotra i Pawła w Tyńcu, A.D. 1956

---

Spis treści

MSZA KATECHUMENÓW

CZĘŚĆ PIERWSZA

1. Asperges - Aspersja
2. Psalm wstępny
3. Confiteor - Spowiedź powszechna
4. Introit

CZĘŚĆ DRUGA

5. Kyrie - błagalne wołanie
6. Gloria - Chwała Trójcy Przenajświętszej
7. Kolekta - Modlitwa Kościelna

CZĘŚĆ TRZECIA

8. Lekcja
9. Graduał i Alleluja (względnie Traktus, Sekwencja)
10. Przygotowanie do Ewangelii
11. Ewangelia
12. Kazanie
13. Credo - Wyznanie wiary

MSZA WIERNYCH

CZĘŚĆ PIERWSZA

14. Offertorium - Ofertorium
15. Ofiarowanie Chleba
16. Przygotowanie wina i wody
17. Ofiarowanie wina
18. Polecenie ofiar
19. Lavabo - Umycie rąk
20. Polecenie ofiar Trójcy Świętej
21. Wezwanie do modlitwy i Sekreta

CZĘŚĆ DRUGA

22. Prefacja czyli Przedśpiew
23. Sanctus - Święty

KANON MSZY ŚWIĘTEJ

24. (Pierwsza) modlitwa wstawiennicza
25. Hanc Igitur - prośba o przyjęcie ofiary
26. Quam Oblationem - Prośba o przeistoczenie
27. Konsekracja chleba
28. Konsekracja wina
29. Unde Et Memores - Wspomnienie Tajemnicy Odkupienia (Anamneza)
30. Supra Quae - Modlitwa o przyjęcie Ofiary bezkrwawej
31. Druga modlitwa wstawiennicza
32. Zakończenie

CZĘŚĆ TRZECIA

33. Pater Noster - Modlitwa Pańska
34. Łamanie Chleba i modły o pokój
35. Modlitwy przed Komunią
36. Komunia kapłana
37. Komunia wiernych
38. Dziękczynienie
39. Communio - Śpiew przy Komunii
40. Postcommunio - Modlitwy po Komunii
41. Placeat Tibi - Ostatnia modlitwa
42. Ostatnia Ewangelia

MODLITWY PO KAŻDEJ CICHEJ MSZY ŚWIĘTEJ

 

---

MSZA KATECHUMENÓW

CZĘŚĆ PIERWSZA

1. Asperges - Aspersja
(tylko w Mszach uroczystych)

2. Psalm wstępny
Kapłan stanąwszy u stopni ołtarza, żegna się znakiem krzyża i odmawia antyfonę:

S. In nomine Patris, (+) et Filii, et Spiritus Sancti. Amen.	K. W imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Introibo ad altare Dei.	Przystąpię do ołtarza Bożego.
M. Ad deum qui laetificat iuventutem meam.	W. Do Boga, który jest weselem moim od młodości.
Psalm 42
S. Iudica me Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me.	K. Bądź mi sędzia, o Boże i rozsądź sprawę moją z narodem bezbożnym; wybaw mnie od człowieka niedobrego i fałszywego
M. Quia tu es Deus fortitudo mea: quare me repulisti, et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?	W. Wszak Ty jesteś, o Boże mocą moją; czemu mnie odrzucasz i czemu smutny chodzę, gdy nieprzyjaciel mnie nęka?
S. Emitte lucem tuam, et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.	K. Ześlij światłość Swoją i prawdę Swoją; one mnie poprowadzą i przywiodą na góre święta Twoją, aż do przybytków Twoich.
M. Et introibo ad altare Dei: ad Deum qui laetificat iuventutem meam.	W. I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest weselem moim od młodości
S. Confitebor tibi in cithara Deus, Deus meus: quare tristis es anima mea, et quare conturbas me?	K. Chwalić Cię będę przy dźwiękach cytry, Boże, Boże mój; czemuś smutna, duszo moja, i czemu mnie trwożysz?
M. Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi: salutare vultus mei, et Deus meus.	W. Ufaj Bogu, albowiem jeszcze uwielbiać Go będę, jako Zbawcę i Boga mego.
S. Gloria Patri, et Filio, et Spiritu Sancto.	K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu
M. Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in saecula saeculorum. Amen.	W. Jak było na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków Amen.
S. Introibo ad altare Dei	K. Przystąpię do ołtarza Bożego
M. Ad Deum qui laetificat iuventutem meam.	W. Do Boga, który jest weselem moim od młodości

3. Confiteor - Spowiedź powszechna
Wobec Boga i Kościoła powszechnego oskarżamy się publicznie o winy nasze, abyśmy tym głębszą w sobie obudzili skruchę

S. Adiutorium nostrum (+) in nomine Domini.	K. Wspomożenie nasze (+) w Imieniu Pana.
M. Qui fecit caelum et terram.	W. Który stworzył niebo i ziemię.

Kapłan głęboko pochylony odmawia spowiedź ogólną

S. Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Ioanni Baptistae, sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis et vobis fratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, et opere: mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem, beatum Michaelem Archangelum, beatum Ioannem Baptistam, sanctos Apostolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et vos fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum.

K. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, wszystkim Świętym i wam, bracia, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: Ksiądz uderza się trzykroć w piersi moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkich świętych, i was, bracia, abyście się za mnie modlili do Pana Boga naszego.

Ministrant i wierni proszą za kapłanem

M. Misereatur tui omnipotens Deus, et dimissis peccatis tuis, perducat te ad vitam aeternam.	W. Niech się zmiłuje nad tobą Bóg wszechmogący, a odpuściwszy ci grzechy twoje, niech cię doprowadzi do żywota wiecznego.
S. Amen.	K. Amen.

Ministrant i wierni mówią pochyleni

M. Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Ioanni Baptistae, sanctis Apostolis Petro et Paulo, omnibus Sanctis et tibi, Pater, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, et opere:

W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, wszystkim Świętym i tobie, Ojcze, żem zgrzeszył bardzo myślą, mową i uczynkiem:

Uderzyć się trzykroć w piersi mówiąc:

mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper virginem, beatum Michaelem archangelum, beatum Ioannem Baptistam, sanctos Apostolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et te, Pater, orare pro me ad Dominum Deum nostrum.

moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkich świętych, i ciebie, Ojcze, o modlitwę do Pana Boga naszego.

Kapłan wstawia się za ogółem wiernych

S. Misereatur vestri omnipotens Deus, et dimissis peccatis vestris, perducat vos ad vitam aeternam.	K. Niech się zmiłuje nad wami Bóg wszechmogący, a odpuściwszy wam grzechy, niech was doprowadzi do żywota wiecznego.
M. Amen,	W. Amen.
S. Indulgentiam, (+) absolutionem et remissionem peccatorum nostrorum, tribuat nobis omnipotens et misericors Dominus.	K. Pan wszechmogący i miłosierny niechaj nam udzieli przebaczenia, (+) rozgrzeszenia i odpuszczenia grzechów naszych.
M. Amen,	W. Amen.

Lekko pochylony kapłan mówi dalej

S. Deus, tu conversus vivificabis nos.	K. O Boże, tchnij w nas życie nowe
M. Et plebs tua laetabitur in te.	W. A lud Twój rozraduje się w Tobie.
S. Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam.	K. Okaz nam, Panie, miłosierdzie Twoje.
M. Et salutare tuum da nobis.	W. I daj nam zbawienie Twoje.
S. Domine, exaudi orationem meam.	K. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
M. Et clamor meus ad te veniat	W. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
S. Dominus vobiscum.	K. Pan z wami.
M. Et cum spiritu tuo.	W. I z duchem twoim.
S. Oremus.	K. Módlmy się

Kapłan wstępuje po stopniach ołtarza - ministranci wstają razem i klękają na pierwszym stopniu. Wstępując po stopniach ołtarza kapłan mówi:

Aufer a nobis, quaesumus, Domine, iniquitates nostras: ut ad Sancta sanctorum puris mereamur mentibus introire. Per Christum, Dominum nostrum. Amen.

Zgładź nieprawości nasze, prosimy Cię, Panie, abyśmy do przybytku najświętszego z czystym sercem mogli przystąpić. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Całując ołtarz, w którym są zawarte relikwie świętych:

Oramus te, Domine, per merita Sanctorum tuorum quorum reliquiae hic sunt, et omnium Sanctorum: ut indulgere digneris omnia peccata mea. Amen.

Prosimy Cię, Panie, racz dla zasług Świętych Twoich, których szczątki (relikwie) tu się znajdują, oraz wszystkich Świętych, odpuścić wszystkie grzechy moje. Amen.

Podczas Mszy z asystą kapłan błogosławi kadzidło i mówi:

Ab illo benedicaris in cuius honore cremaberis. Amen.

Niechaj cię Ten błogosławi, na którego cześć spalać się będziesz

Kadzidło, które spala się i dym unoszący się w górę są symbolem naszych modlitw i ofiar. Kapłan okadza ołtarz, następnie diakon okadza celebransa jako przedstawiciela Chrystusa.

4. Introit
Kapłan przechodzi na prawą stronę ołtarza i odczytuje Introit przypadający na dany dzień.

CZĘŚĆ DRUGA

5. Kyrie - błagalne wołanie
Kyrie jest to krotka litania pochodząca z liturgii grekokatolickiej. Składa się ona z trzykrotnego wezwania o pomoc do każdej z Trzech Osób Trójcy Przenajświętszej

S. Kyrie eleison. M. Kyrie eleison. S. Kyrie eleison. M. Christe eleison S. Christe eleison M. Christe eleison S. Kyrie eleison. M. Kyrie eleison. S. Kyrie eleison.

K. Panie, zmiluj sie. W. Panie, zmiluj się. K. Panie, zmiluj sie. W. Chryste, zmiluj sie. K. Chryste, zmiluj sie. W. Chryste, zmiluj sie. K. Panie, zmiluj sie. W. Panie zmiluj sie. K. Panie, zmiluj sie.

6. Gloria - Chwała Trójcy Przenajświętszej.
Gloria jest to pieśń chwalebna i dziękczynna za wszystkie dary, których udziela nam Trójca Przenajświętsza. Pieśń te opuszcza się we Mszach odprawianych w kolorze czarnym i fioletowym, oraz zielonym w ciągu tygodnia i we Mszach wotywnych.

 

S. Gloria in excelsis Deo.

K. Chwała na wysokości Bogu.

M. Et in terra pax hominibus bonae voluntatis. * Laudamus te. * Benedecicimus te. * Adoramus te. * Glorificamus te.* Gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam. Domine Deus, Rex caelestis, * Deus Pater omnipotens. Domine Fili unigenite, Iesu Christe. * Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris. * Qui tollis peccata mundi, * miserere nobis. * Qui tollis peccata mundi, * suscipe deprecationem nostram. * Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. * Quoniam tu solus Sanctus. * Tu solus Dominus.* Tu solus Altissimus, Iesu Christe. Cum Sancto Spiritu (+) in gloria Dei Patris. Amen.

W. A na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię * Błogosławimy Cię * Wielbimy Cię * Wysławiamy Cię * Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu Niebios, * Boże, Ojcze wszechmogący. Panie Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, *zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata,* przyjm błagania nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś sam jeden święty * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym (+) w chwale Boga Ojca. Amen.

7. Kolekta - Modlitwa Kościelna
Kapłan całuje ołtarz, następnie pozdrawia wiernych wżywając ich do modlitwy.

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Oremus.

K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Módlmy się

Kapłan wraca do mszału, aby odczytać uroczystą modlitwę Kościoła, zwaną również Kolektą, czyli modlitwą zgromadzenia. W naszym to imieniu prosi kapłan Boga, by wejrzał na potrzeby swojego ludu, użyczył mu łaski i szczęśliwie doprowadził do życia wiecznego.

Do głównej kolekty dochodzą często dodatkowe. Pierwsza i ostatnia kończą się słowami:

S. Per omnia saecula saeculorum. M. Amen.

K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen.

CZĘŚĆ TRZECIA


8. Lekcja
W trzeciej części Bóg odpowiada na nasze modlitwy, pouczając nas słowem natchnionym o Sobie i o naszych względem Niego obowiązkach.

Pierwsze czytanie jest wyjęte z Pism Starego Testamentu, lub z listów i Dziejów Apostolskich. W niektóre dni postne mamy dwie lub sześć lekcji. We Mszach z asystą Lekcja jest śpiewana przez subdiakona.

Po skończonym czytaniu odpowiada się:

M. Deo gratias.

W. Bogu niech będą dzięki.

9. Graduał i Alleluja (względnie Traktus, Sekwencja).
Po Lekcji chór śpiewa (względnie kapłan czyta) tekst śpiewu miedzylekcyjnego zwanego Graduałem. Tekst ów jest przeważnie wyjęty z Psałterza, streszcza pobożne uczucia, jakie nam czytanie Pisma Świętego nasunęło. Alleluja - słowo hebrajskie, oznaczające "śpiewajcie Panu" - jest okrzykiem radości płynącej z serca Kościoła Świętego na skutek dobrodziejstw Bożych.

W dni postne Alleluja zastąpione jest przez Traktus - czyli Psalm. W niektóre uroczystości śpiewa się również utwór rytmiczny zwany Sekwencją, np. Dies Irae, Stabat Mater, Veni Creator i inne.

10. Przygotowanie do Ewangelii
Po śpiewie miedzylekcyjnym kapłan głęboko pochylony przed środkiem ołtarza modli się (Iz 6):

Munda cor meum, ac labia mea, omnipotens Deus, qui labia Isaiae Prophetae calculo mundasti ignito: ita me tua grata miseratione dignare mundare, ut sanctum Evangelium tuum digne valeam nuntiare. Per Christum Dominum nostrum. Amen.

Oczyść serce moje i wargi moje, wszechmogący Boże, któryś wargi Izajasza proroka rozżarzonym węglem oczyścił. I mnie też przez łaskawe miłosierdzie swoje racz tak oczyścić, iżbym mógł godnie opowiadać święta Ewangelię Twoją. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Podczas Mszy z asytą diakon kładzie księgę Ewangelii na ołtarzu, a po nasypaniu kadzidła przez celebransa klęka na najwyższym stopniu, odmawia Munda cor i prosi o błogosławieństwo, którego udziela mu kapłan.

W cichej Mszy św. modlitwę tę odmawia sam kapłan - we Mszach żałobnych opuszcza się ją.

Jube, domne (Domine) benedicere. Dominus sit in corde meo (tuo) et in labiis meis (tuis): ut digne et competenter annuntiem (annunties) Evangelium suum (: in nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti). Amen.

Racz, Panie, pobłogosławić. Pan niech będzie w sercu moim (twoim) i na ustach moich (twoich), abym (byś) godnie i umiejętnie głosił Ewangelię Jego. (W imię Ojca i Syna + i Ducha Świętego.) Amen.

11. Ewangelia
Kapłan (podczas Mszy św. z asystą diakon) przechodzi na stronę Ewangelii i czyta (względnie śpiewa) naznaczywszy poprzednio mszał, czoło, usta i piersi znakiem krzyża.

W Ewangelii przemawia do nas sam Pan Jezus.

Wierni wstają.

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Sequentia (Initium) sancti Evangelii secundum Matthaeum (Marcum, Lucam, Ioannem). M. Gloria tibi, Domine.

K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Wyjątek z (Początek) Ewangelii według św. Mateusza (Marka, Łukasza, Jana). W. Chwała Tobie, Panie.

Skończywszy czytać Ewangelię kapłan całuje mszał i mówi po cichu:

Per evangelica dicta deleantur nostra delicta. M. Laus tibi, Christe.

Niech słowa Ewangelii zgłaszą nasze grzechy. W. Chwała Tobie Chryste.

12. Kazanie

13. Credo - Wyznanie wiary
Odmawia się w niedziele, święta 1 klasy, w święta Pańskie i Matki Bożej, w główne święta Apostołów i Ewangelistów, w końcu we Mszach wotywnych i uroczystościach śpiewanych.

S. Credo in unum Deum: M. Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, * visibilium omnium et invisibilium. * Et in unum Dominum, Iesum Christum, Filium Dei unigenitum. * Et ex Patre natum ante omnia saecula. * Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero. * Genitum non factum, consubstantialem Patri: per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines, et propter nostram salutem descendit de caelis. * (PRZYKLEKNĄĆ) ET INCARNATUS EST DE SPIRITU SANCTO EX MARIA VIRGINE: ET HOMO FACTUS EST. * Crucifixus etiam pro nobis: sub Pontio Pilato passus, et sepultus est. * Et resurrexit tertia die, secundum Scripturas. Et ascendit in caelum: sedet ad dexteram Patris. * Et iterum venturus est cum gloria iudicare vivos, et mortuos: cuius regni non erit finis. * Et in Spiritum Sanctum, Dominum et vivificantem: * Qui ex Patre Filioque procedit. * Qui cum Patre et Filio simul adoratur, et conglorificatur: qui locutus est per Prophetas. * Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam. * Confiteor unum baptisma in remissionem peccatorum. * Et exspecto resurrectionem mortuorum. Et vitam (+) venturi saeculi. Amen.

K. Wierzę w jednego Boga, W. Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości. Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z niebios. (PRZYKLEKNĄĆ) I ZA SPRAWĄ DUCHA ŚWIĘTEGO PRZYJĄŁ CIAŁO Z MARYI DZIEWICY I STAŁ SIĘ CZŁOWIEKIEM. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego (+) w przyszłym świecie. Amen.

---

MSZA WIERNYCH

CZĘŚĆ PIERWSZA

14. Offertorium - Ofertorium
Kapłan całuje ołtarz i pozdrawia wiernych wzywając wszystkich do modlitwy.

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Oremus

K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Modlmy sie.

Podczas ofiarowania chór śpiewa antyfonę offertorium z danego dnia. We Mszach cichych kapłan sam ją odmawia. W chwili ofiarowania oddajmy Panu Jezusowi całe nasze życie, wszystkie poczynania, troski i radości; niech On złoży te dary nasze przed Tronem Bożym w niebie.

15. Ofiarowanie Chleba
Kapłan odkrywa kielich, ministrant dzwoni. Następnie wznosząc patenę kapłan ofiarowuje chleb.

Suscipe, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus, hanc immaculatam hostiam, quam ego indignus famulus tuus offero tibi Deo meo, vivo et vero, pro innumerabilibus peccatis et offensionibus et negligentiis meis, et pro omnibus circumstantibus, sed et pro omnibus fidelibus Christianis vivis atque defunctis: ut mihi, et illis proficiat ad salutem in vitam aeternam. Amen.

Przyjmij, Ojcze święty, wszechmocny, wiekuisty Boże, tę hostię niepokalaną, którą ja niegodny sługa Twój, ofiarowuje Tobie, Bogu mojemu żywemu i prawdziwemu, za niezliczone grzechy, zniewagi i niedbalstwa moje, za wszystkich tu obecnych, a także za wszystkich wiernych Chrześcijan, żywych i umarłych, aby mnie i im posłużyła do zbawienia w życiu wiekuistym. Amen.

Czyniąc pateną znak krzyża,kapłan  składa chleb na ołtarzu.

16. Przygotowanie wina i wody
Ministranci przynoszą ampułki z winem i wodą. Kapłan przeszedłszy na stronę Lekcji wlewa do kielicha wino i kilka kropel wody, którą błogosławi (za wyjątkiem Mszy żałobnych). To połączenie wina i wody czyni na pamiątkę krwi i wody, którą spłynęła z boku Chrystusa. Woda jest też symbolem wiernych, którzy wraz z Chrystusem, głową Kościoła, są złączeni jak woda z winem i z Nim ofiarowują się Bogu Ojcu.

Deus, qui humanae substantiae dignitatem mirabiliter condidisti, et mirabilius reformasti: da nobis per huius aquae et vini mysterium, eius divinitatis esse consortes, qui humanitatis nostrae fieri dignatus est particeps, Jesus Christus, Filius tuus, Dominus noster: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus; per omnia saecula saeculorum. Amen.

Boże, któryś godność natury ludzkiej, przedziwnie stworzył i jeszcze przedziwnej naprawił, spraw przez tę tajemnicę wody i wina, abyśmy mieli uczestnictwo w Bóstwie Tego, który raczył stać się uczestnikiem człowieczeństwa naszego, Iezus Chrystus, Syn Twój, Pan nasz, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg: przez wszystkie wieki wieków. Amen.

17. Ofiarowanie wina
Na środku ołtarza, kapłan podnosi kielich, a następnie czyni nim znak krzyża nad ołtarzem.

Offerimus tibi, Domine, calicem salutaris, tuam deprecantes clementiam: ut in conspectu divinae majestatis tuae, pro nostra et totius mundi salute, cum odore suavitatis ascendat. Amen.

Ofiarujemy Ci, Panie, kielich zbawienia, Twojej żebrząc łaskawości, aby jako wonność wdzięczną wzniósł się przed oblicze Twego Boskiego Majestatu za nasze i całego świata zbawienie. Amen.

18. Polecenie ofiar
Kapłan pochylony odmawia modlitwę Azariasza w piecu gorejącym (Dn 3, 39-40)

In spiritu humilitatis, et in animo contrito suscipiamur a te, Domine: et sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi, Domine Deus.

W duchu pokornych i w sercu skruszonych, przyjm nas, o Panie, i niech ofiara nasza tak się dziś przed obliczem Twoim dokona, aby się podobała Tobie, Panie Boże.

Czyniąc znak krzyża kapłan prosi, aby Duch Święty ofiarę pobłogosławił.

Veni, sanctificator omnipotens aeterne Deus, et (+) benedic hoc sacrificium, tuo sancto nomini praeparatum.

Przyjdź, Dawco świętości, wszechmogący wiekuisty Boże, i pobłogosław (+) tę ofiarę przygotowaną dla chwały świętego Imienia Twojego.

Okadzenie (tylko w Mszach uroczystych)
We Mszach uroczystych kapłan okadza dary ofiarne i ołtarz. Błogosławiąc kadzidło kapłan mówi:

Per intercessionem beati Michaelis Archangeli, stantis a dextris altaris incensi, et omnium electorum suorum, incensum istud dignetur Dominus bene + dicere, et in odorem suavitatis accipere. Per Christum, Dominum nostrum. Amen.

Za przyczyną świętego Michała Archanioła, stojącego po prawej stronie ołtarza kadzenia, i wszystkich wybranych swoich, niech to kadzidło raczy Pan pobłogo+sławić i jako miłą woń przyjąć. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Okadzając dary ofiarne, mówi:

Incensum istud a te benedictum ascendat ad te, Domine: et descendat super nos misericordia tua.

To kadzidło, któreś pobłogosławił, niech się wzniesie ku Tobie, Panie, a na nas niech zstąpi miłosierdzie Twoje.

Okadzając Krucyfiks ołtarza oraz ołtarz kapłan odmawia część psalmu 140:

Dirigatur, Domine, oratio mea, sicut incensum, in conspectu tuo elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum. Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circimstantiae labiis meis: ut non declinet cor meum in verba malitiae, ad excusandas excusationes in paccatis.

Niech się wzbija ku Tobie modlitwa ma, Panie, niby kadzidło, a wznoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Postaw straż, Panie, przy ustach moich, i stałą wartę przy bramie mych warg. Nie skłaniaj serca mego ku złej sprawie, ku bezbożnemu popełnianiu przestępstw.

Oddając kadzielnicę diakonowi, który okadzi celebransa, duchowieństwo i wiernych, kapłan mówi:

Accendat in nobis Dominus ignem sui amoris, flammam aeternae caritatis. Amen.

Niech Pan zapali w nas ogień swej miłości i płomień wiecznego ukochania. Amen.

19. Lavabo - Umycie rąk
Ministranci przynoszą utensylia do Lavabo. Kapłan po okadzeniu lub zaraz po poleceniu ofiar przechodzi na stronę Lekcji i umywa palce rąk. Jest to przypomnienie, że należy obudzić skruchę, aby móc przystąpić do ofiary z duszą czystą.

Psalm 25

Lavabo inter innocentes manus meas: et circumdabo altare tuum, Domine: Ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua. Domine dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae. Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam: In quorum manibus iniquitates sunt: dextera eorum repleta est muneribus. Ego autem in innocentia mea ingressus sum: redime me, et miserere mei. Pes meus stetit in directo: in ecclesiis benedicam te, Domine. Gloria Patri...

Umywam ręce na znak niewinności: I obchodzę ołtarz Twój Panie. Ażeby śpiewać głośno chwałę Twoją, Aby wysławiać wszystkie cuda Twoje. Umiłowałem, Panie, piękność domu Twego, Stałe mieszkanie Twego Majestatu. Nie trąc mnie, Boże, razem z grzesznikami, Ni życia mego z mężami krwawymi. Ich ręce bowiem splamione zbrodniami, Prawica pełna zapłaty przekupstwa. Ja zaś swe życie wiodę w uczciwości, Ratuj mnie przeto, bądź mi litościwy. Nogi moje stoją na gruncie bezpiecznym: Pragnę Cię chwalić w gronie sług Twoich, Panie. Chwała Ojcu.

"Gloria Patri" opuszcza się w okresie Męki Pańskiej i w Mszach żałobnych.

20. Polecenie ofiar Trójcy Świętej
Kapłan pochylony na środku ołtarza, mówi:

S. Suscipe sancta Trinitas hanc oblationem, quam tibi offerimus ob memoriam passionis, resurrectionis et ascensionis Iesu Christi, Domini nostri: et in honorem beatae Mariae semper virginis, et beati Ioannis Baptistae, et sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et istorum, et omnium Sanctorum: ut illis proficiat ad honorem, nobis autem ad salutem: et illi pro nobis intercedere dignentur in coelis, quorum memoriam agimus in terris. Per eumdem Christum, Dominum nostrum. Amen.

Przyjmij, Trójco Święta, tę ofiarę, którą Ci składamy na pamiątkę Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa, Pana naszego, oraz na cześć Najświętszej Maryi Zawsze Dziewicy, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, a także tych (których szczątki są w ołtarzu) i wszystkich świętych: niech posłuży im ku chwale, nam zaś pomoże do zbawienia; niechaj ci, których ze czcią wspominamy na ziemi, raczą orędować za nami w niebie: przez tegoż Chrystusa, Pana Naszego. Amen.

21. Wezwanie do modlitwy i Sekreta
Kapłan całuje ołtarz i zwraca się do wiernych prosząc o szczególne skupienie i zjednoczenie w modlitwie.

S. Orate, fratres: ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem.

K. Módlcie się, bracia, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący.

Odpowiadamy głośno z ministrantem:

M. Suscipiat Dominus sacrificium de manibus tuis ad laudem et gloriam nominis sui, ad utilitatem quoque nostram, totiusque Ecclesiae suae sanctae.

W. Niech przyjmie Pan ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę Imienia swego, oraz na pożytek nasz i całego świętego Kościoła swego.

Kapłan odpowiada po cichu:

S. Amen.

K. Amen.

Po czym, z rękami nad ofiarą, odmawia modlitwę (lub modlitwy) przypadającą na dany dzień, w której poleca ofiary Bogu. Jest ona zwana sekretą prawdopodobnie dlatego, że była odmawiana po cichu. Po ostatniej z nich kapłan mówi głośno:

S. Per omnia saecula saeculorum. M. Amen.

K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen.

CZĘŚĆ DRUGA

Kapłan, dokonując ofiary mocą Chrystusową, zanosi do Boga modlitwę uwielbienia i dziękczynienia. Dlatego nazywamy ją eucharystyczną (eucharystein - dzięki czynić). Dwa razy jednak tę modlitwę przerywa, aby odmówic modlitwę wstawienniczą.

22. Prefacja czyli Przedśpiew

Dialog przed Prefacją

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Sursum corda. M. Habemus ad Dominum. S. Gratias agamus Domino, Deo nostro. M. Dignum et iustum est.

K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca, W. Wznieśliśmy je ku Panu. K. (Pochylając głowę) Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe.

Prefacja o Trójcy Przenajświętszej
Odmawiana w niedziele zwykle

S. Vere dignum et iustum est, aequum et salutare, nos tibi semper, et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus. Qui cum unigenito Filio tuo, et Spiritu Sancto, unus es Deus, unus es Dominus: non in unius singularitate personae, sed in unius Trinitate substantiae. Quod enim de tua gloria, revelante te, credimus, hoc de Filio tuo, hoc de Spritu Sancto, sine differentia discretionis sentimus. Ut in confessione verae, sempiternaeque Deitatis, et in personis proprietas, et in essentia unitas, et in majestate adoretur aequalitas. Quam laudant Angeli, atque Archangeli, Cherubim quoque ac Seraphim: qui non cessant clamare cotidie, una voce dicentes:

K. Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie:

23. Sanctus - Święty
Kapłan pochyla się i mówi, a ministrant trzykroć dzwoni

S. Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria tua. Hosanna in excelsis.

K. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości.

Czyniąc znak krzyża:

Benedictus qui venit in nomine Domini. Hosanna in excelsis.

Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.

KANON MSZY SWIĘTEJ

Modlitwy Kanonu, którego pochodzenie sięga pierwszych wieków Kościoła, odzwierciedlają dokładnie myśl Apostołów i Zbawiciela. Dlatego powinniśmy z wielką czcią i radością odmawiać z kapłanem te modlitwy, które uświęciła tak starodawna tradycja.

24. (Pierwsza) modlitwa wstawiennicza
Kapłan ogólnie poleciwszy ofiarę wstawia się (a) za cały Kościół wojujący (b) za biorących udział w Ofierze (c) w łączności z Kościołem tryumfującym. "Naprzód należy polecić ofiary i wtedy wygłosić imiona tych, których należy" (św. Innocenty I 417). Imiona odczytywano z tabliczek zwanych dyptychami. Wypisywano na nich imiona żywych i umarłych, których polecano modlitwom wiernych, oraz imiona świętych, których przy ofierze w dniu danym wspominano.

Te Igitur - ogólne polecenie ofiar

Te igitur, clementissime Pater, per Iesum Christum Filium tuum Dominum nostrum, supplices rogamus ac petimus, uti accepta habeas, et benedicas haec (+) dona, haec (+) munera, haec (+) sancta sacrificia illibata.

Ciebie wiec, najmiłościwszy Ojcze, przez Jezusa Chrystusa Syna Twojego, Pana naszego, pokornie błagamy i prosimy: przyjmij te (+) dary, te (+) daniny, te (+) święte, nieskalane ofiary.

In Primis - Za Kosciół wojujący

In primis, quae tibi offerimus pro Ecclesia tua sancta Catholica quam pacificare, custodire, adunare, et regere digneris toto orbe terrarum: una cum famulo tuo Papa nostro N. et Antistite nostro N. et omnibus orthodoxis, atque Catholicae et Apostolicae fidei cultoribus.

Składamy Ci je przede wszystkim za Kościół Twój Święty, powszechny: racz Go obdarzyć pokojem, strzec, jednoczyć i rządzić Nim na całym okręgu ziemskim, wraz ze sługą Twoim Papieżem naszym N., i Biskupem naszym N., i ze wszystkimi prawowiernymi powszechnej i apostolskiej wiary wyznawcami.

Memento - za uczestników (wspomnienie żywych)

Memento, Domine famulorum, famularumque tuarum "N." et "N." et omnium circumstantium, quorum tibi fides cognita est, et nota devotio, pro quibus tibi offerimus: vel qui tibi offerunt hoc sacrificium laudis, pro se suisque omnibus: pro redemptione animarum suarum, pro spe salutis et incolumitatis suae: tibique reddunt vota sua aeterno Deo, vivo et vero.

Pomnij, Panie na sługi i służebnice Twoje N.N. i na wszystkich tu obecnych, których wierność jest Ci wiadoma, a gorliwość znana, za których Tobie ofiarujemy i którzy Ci składają tę ofiarę uwielbienia za siebie samych i za wszystkich swoich, za odkupienie dusz swoich, w nadziei zbawienia i ocalenia swego, oddając dary swoje, Tobie, Bogu wiecznemu, żywemu i prawdziwemu.

Communicantes - w łączności z Kościołem tryumfującym

S. Communicantes, et memoriam venerantes, in primis gloriosae semper virginis Mariae, Genitricis Dei et Domini nostri Iesu Christi: sed {et beati Ioseph, eiusdem virginis Sponsi} et beatorum Apostolorum ac Martyrum tuorum, Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Thomae, Iacobi, Philippi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Thaddaei: Lini, Cleti, Clementis, Xysti, Cornelii, Cypriani, Laurentii, Chrysogoni, Ioannis et Pauli, Cosmae et Damiani, et omnium sanctorum tuorum: quorum meritis precibusque concedas, ut in omnibus protectionis tuae muniamur auxilio. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen.

W świętym obcowaniu, ze czcią wspominamy przede wszystkim wsławioną zawsze Dziewicę Maryję, Rodzicę Boga, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, a także Świętych Apostołów i Męczenników Twoich: (Apostołów) Piotra i Pawła, Andrzeja, Jakuba Jana, Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona, i Tadeusza, (Papieży) Linusa, Kleta, Klemensa, Ksystusa, Korneliusza, (Męczenników Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana, i wszystkich Świętych Twoich: racz dla ich zasług i modlitw wspierać nas w każdej potrzebie pomocą Swojej opieki. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

25. Hanc Igitur - prośba o przyjęcie ofiary
Kapłan wyciąga dłonie nad Hostią i kielichem, a gdy zaczyna błogosławić, ministrant dzwoni: - wierni klękają.

Hanc igitur oblationem servitutis nostrae, sed et cunctae familiae tuae, quaesumus, Domine, ut placatus accipias: diesque nostros in tua pace disponas, atque ab aeterna damnatione nos eripi, et in electorum tuorum iubeas grege numerari. Per Christum Dominum nostrum. Amen.

Prosimy Cię przeto, Panie, abyś tę ofiarę sług Twoich i całej rodziny Twojej miłościwie przyjął, dni życia naszego w pokoju swym ustalił i zechciał od wiecznego potępienia nas wybawić i zaliczyć w poczet wybranych Twoich. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

26. Quam Oblationem - Prośba o przeistoczenie
Kulminacyjnym punktem w Ofierze Mszy Świętej jest przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pańską. Ofiara, które się spełnia na ołtarzu, jest tą ofiarą, która się dokonała na Kalwarii. Ten sam Kapłan i Ofiara ta sama. Wzbudźmy w sobie wiarę w obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina mówiąc po cichu, podczas podniesienia słowa św. Tomasza: Pan Bóg i Bóg mój. (7 lat odp. dla tych, co mówią codzień odp. zup. raz na tydzień pod zwykłymi warunkami. S. Pen. 26, I, 1937)

Quam oblationem tu, Deus, in omnibus, quaesumus benedictam (+), adscriptam (+), ratam (+), rationabilem, acceptabilemque facere digneris: ut nobis Corpus (+), et Sanguis (+) fiat dilectissimi Filii tui, Domini nostri Iesu Christi.

Wsród wszystkich ofiar, prosimy Cię, Ty Boże, racz te pobło+gosławić, u+znać, za+twierdzić, prawdziwą i miłą sobie uczynić, tak, żeby stała się dla nas Cia+łem i Krwią (+) najmilszego Syna Twojego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

27. Konsekracja chleba
Kapłan bierze do rak Hostię

Qui pridie quam pateretur, accepit panem in sanctas ac venerabiles manus suas: et elevatis oculis in coelum ad te Deum Patrem suum omnipotentem, tibi gratias agens, benedixit (+), fregit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite, et manducate ex hoc omnes:

Który w przedzień Swej Męki wziął chleb w święte i czczigodne ręce Swoje, a wzniósłszy oczy ku niebu do Ciebie, Boga, Ojca Swego wszechmogącego, Tobie czyniąc dzięki, poblogo+sławił, połamał i rozdał uczniom Swoim, mówiąc: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:

Kapłan pochyla się nad Hostią

HOC EST ENIM CORPUS MEUM

TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE.

Gdy kapłan podnosi Hostię Najświętszą, ministrant dzwoni, a wierni adorują w ciszy.

28. Konsekracja wina
Kapłan bierze do rąk Kielich.

Simili modo postquam coenatum est, accipiens et hunc praeclarum Calicem in sanctas ac venerabiles manus suas: item tibi gratias agens, bene + dixit, deditque discipulis suis, dicens: Accipite, et bibite ex eo omnes.

Podobnież, gdy było po wieczerzy, ujmując i ten przesławny Kielich w święte i czcigodne ręce Swoje, również dzięki Tobie czyniąc, poblogo+sławił i podał uczniom Swoim, mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:

Kapłan pochyla się nad Kielichem.

HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI, NOVI ET AETERNI TESTAMENTI: MYSTERIUM FIDEI: QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM.	TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA: TAJEMNICA WIARY: KTÓRY ZA WAS I ZA WIELU WYLANY BĘDZIE NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.
Haec quotiescumque feceritis, in mei memoriam facietis.	To ile razy czynić będziecie, na moją czyńcie pamiątkę.

Gdy kapłan podnosi kielich, ministrant dzwoni. Wierni adorują w ciszy Krew Przenajświętszą

29. Unde Et Memores - Wspomnienie Tajemnicy Odkupienia (Anamneza)
Pamiątka Chrystusa, to nie tylko czcze wspomnienie, ale rzeczywiste uobecnienie całej Tajemnicy Odkupienia - co też podkreśla natychmiast kapłan w następnej modlitwie zwanej "anamneza" czyli "wspomnienie".

S. Unde et memores Domine, nos servi tui, sed et plebs tua sancta, eiusdem Christi Filii tui Domini nostri, tam beatae passionis, nec non et ab inferis resurrectionis, sed et in caelos gloriosae ascensionis: offerimus praeclarae majestati tuae de tuis donis ac datis, hostiam (+) puram, hostiam (+) sanctam, hostiam (+) immaculatam, Panem (+) sanctum vitae aeternae, et Calicem (+) salutis perpetuae.

Przeto i my słudzy Twoi, Panie, oraz lud Twój święty, wspominając tak błogosławioną Mękę, jak też i Zmartwychwstanie z otchłani i chwalebne Wniebowstąpienie tegoż Chrystusa, Syna Twojego, Pana naszego, ofiarujemy przedostojnemu Majestatowi Twojemu, z darów i dobrodziejstw Twoich, Hostię (+) czystą, Hostię (+) świetą, Hostię (+) Niepokalaną, Chleb (+) święty wiekuistego życia i Kielich (+) zbawienia wiecznego.

30. Supra Quae - Modlitwa o przyjęcie Ofiary bezkrwawej
Bóg łaskawie przyjął ofiary Starego Zakonu, które były tylko figurą Ofiary Chrystusa; o ile bardziej przychylnie raczy wejrzeć na ofiarę Nowego Przymierza.

S. Supra quae propitio ac sereno vultu respicere digneris: et accepta habere, sicuti accepta habere dignatus es munera pueri tui iusti Abel, et sacrificium patriarchae nostri Abrahae: et quod tibi obtulit summus sacerdos tuus Melchisedech, sanctum sacrificium, immaculatam hostiam.

Racz na nie wejrzeć przejednanym i łaskawym obliczem i przyjąć je tak mile, jak mile przyjąć raczyłeś dary sprawiedliwego sługi Twego Abla i ofiarę Patryjarchy naszego Abrahama i tę, którą Ci złożył najwyższy Twój Kapłan Melchizedek, ofiarę świętą, hostię niepokalaną.

31. Druga modlitwa wstawiennicza
Kapłan pochylony nad ołtarzem, modli się o łaski dla uczestników Ofiary.
Owym aniołem, który ma ofiarę przedstawić jest sam Chrystus. Według innych jest nim Duch Święty lub jakiś anioł ofiarnik.

Supplices - za uczestników Ofiary

Supplices te rogamus, omnipotens Deus; iube haec perferri per manus sancti Angeli tui in sublime altare tuum, in conspectu divinae majestatis tuae: ut quotquot ex hac altaris participatione, sacrosanctum Filii tui Corpus (+) et Sanquinem (+) sumpserimus omni benedictione caelesti et gratia repleamur. Per eumdem Christum, Dominum nostrum. Amen.

Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaz, by ręce świętego Anioła Twego zaniosły tę Ofiarę na niebiański Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego Majestatu Twego, abyśmy wszyscy, tego ołtarza uczestnicy, pożywając przenajświętsze + Ciało i Krew + Syna Twego, otrzymali z niebios pełnię błogosławieństwa i łaski. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Memento - za zmarłych

Memento etiam, Domine, famulorum famularumque tuarum N. et N. qui nos praecesserunt cum signo fidei, et dormiunt in somno pacis.	Pomnij też, Panie, na sługi i służebnice Twoje NN., którzy nas wyprzedzili ze znamieniem wiary i śpią snem pokoju. (Przypomnij, za kogo się modlisz)
Ipsis, Domine, et omnibus in Christo quiescentibus, locum refrigerii, lucis et pacis, ut indulgeas, deprecamur. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen.	Błagamy Cię, Panie, użycz im i wszystkim tym, którzy w Chrystusie spoczywają, miejsca ochłody, światła i pokoju. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Nobis Quoque Peccatoribus - w łącznosci z Kościołem tryumfującym
Kapłan bije się w piersi, ministrant raz dzwoni.

Nobis quoque peccatoribus famulis tuis, de multitudine miserationum tuarum sperantibus, partem aliquam et societatem donare digneris, cum tuis sanctis Apostolis et Martyribus: cum Ioanne, Stephano, Matthia, Barnaba, Ignatio, Alexandro, Marcellino, Petro, Felicitate, Perpetua, Agatha, Lucia, Agnete, Caecilia, Anastasia, et omnibus sanctis tuis: intra quorum nos consortium, non aestimator meriti, sed veniae, quaesumus, largitor admitte. Per Christum Dominum nostrum.

Nam także, grzesznym sługom Twoim, którzy pokładamy nadzieję w mnóstwie litości Twojej, racz dać jakiś udział i obcowanie ze świętymi Twoimi Apostołami i Męczennikami: Janem (Chrzcicielem), Szczepanem (Diakonem), Maciejem (Apostołem), Barnabą, Ignacym (Biskupem) Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem, (Męczennice) Felicytą, Perpetuą, Agatą, Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją, i całym gronem Twych Świętych; dopuść nas, prosimy, do ich współdziedzictwa, nie z naszych zasług biorąc miarę, lecz przebaczeniem obdarzając Przez Chrystusa, Pana naszego.

32. Zakończenie

Per quem haec omnia, Domine, semper bona creas, sanctificas (+), vivificas (+), benedicis (+) et praestas nobis.

Przez Niego, Panie, te wszystkie dary zawsze dobrymi stwarzasz, uswię+casz, oży+wiasz, błogo+sławisz i nam ich udzielasz.

Kapłan odkrywa kielich i czyni Hostią Św. pięć razy znak krzyża, po czym podnosi kielich wraz z Hostią (małe podniesienie). Jednocześnie wielbi Boga, mówiąc:

Per ipsum (+), et cum ipso (+), et in ipso (+), est tibi Deo Patri (+) omnipotenti, in unitate Spritus (+) Sancti, omnis honor et gloria.	Przez + Niego i z + Nim, i w + Nim masz, Boże Ojcze + wszechmogący, w jedności Ducha + Świętego, wszelką cześć i chwałę.
S. Per omnia saecula saeculorum. M. Amen.	K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen.

CZĘŚĆ TRZECIA

33. Pater Noster - Modlitwa Pańska
Teraz po złożeniu Ofiary, następuje uczta. W odpowiedzi na nasze dary, prośby i błagania Bóg udzieli nam pokarmu świętego, w którym są zawarte wszystkie łaski i dobrodziejstwa, bo pokarm ten, to sam Pan Jezus pod postaciami chleba i wina. Jest to stwierdzenie, ze Bóg nas wysłuchał i chce nam dopomóc, jako swym dzieciom. Jako przygotowanie do Komunii św. odmówmy z głębi serca "Ojcze nasz" i prośmy Pana Jezusa, aby to Jego Ciało, które spożywać będziemy, stało się nam lekarstwem dla duszy i ciała.

S. Oremus. Praeceptis salutaribus moniti, et divina institutione formati, audemus dicere:	K. Módlmy się. Nauką zbawienną zachęceni i Boskim ustanowieniem przygotowani, ośmielamy się mówić:
Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Et ne nos inducas in tentationem.	Ojcze nasz, Któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje. Przyjdź królestwo Twoje, Bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi: Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie.
M. Sed libera nos a malo. S. [po cichu] Amen.	W. Ale nas zbaw ode złego. K. Amen.

Kapłan rozwija ostatnią prośbę:
Libera Nos

Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus malis, praeteritis, praesentibus et futuris: et intercedente beata et gloriosa semper Virgine Dei Genitrice Maria, cum beatis Apostolis tui Petro et Paulo, atque Andrea, et omnibus Sanctis, da propitius pacem in diebus nostris: ut, ope misericordiae tuae adiuti, et a peccato simus semper liberi et ab omni perturbatione securi. Per eumden Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum. Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus. Per omnia saecula saeculorum. Amen.

Wybaw nas, prosimy Cię, Panie od wszelkich nieszczęść przeszłych, obecnych i przyszłych, a za przyczyną Najświętszej i chwalebnej zawsze Dziewicy, Bogarodzicy Maryi, świętych Apostołów Twoich Piotra i Pawła, oraz Andrzeja i wszystkich Świętych, udziel nam miłościwie pokoju za dni naszych, abyśmy wsparci pomocą miłosierdzia Twego i od grzechu byli zawsze wolni i od wszelkiej trwogi bezpieczni. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

34. Łamanie Chleba i modły o pokój
Obrzęd Łamania Chleba jest również symbolem gwałtownej śmierci Chrystusa, połączenie zaś Hostii z Krwią wskazuje na Jego zmartwychwstanie. Pierwszym owocem Eucharystii jest pokój, czyli jedność z Bogiem i jedność między nami.

S. Per omnia saecula saeculorum. M. Amen. S. Pax (+) Domini sit (+) semper vobiscum (+). M. Et cum spiritu tuo.

K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. K. Pokój (+) Pana niech (+) będzie zawsze z wami (+). W. I z duchem twoim.

Kapłan wpuszcza cząstkę Hostii Św. do Kielicha, mówiąc

S. Haec commixtio et consecratio Corporis at Sanguinis Domini nostri Iesu Christi fiat accipientibus nobis in vitam aeternam. Amen.

To połączenie i poświecenie Ciała i Krwi Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech się nam, którzy je przyjmujemy, przyczyni do żywota wiecznego. Amen.

Agnus Dei - Baranku Bozy
Pochylając się i uderzając się trzykroć w piersi, kapłan mówi:

S. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem.

K. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. (2 razy) Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.

35. Modlitwy przed Komunią
Następują trzy ciche prywatne modlitwy kapłana, pięknie przypominające skutki, jakie Komunia ma spowodować w duszach naszych: pokój, uzdrowienie, łaskę Bożą. Opieramy się w tej chwili na zasługach Chrystusa i wierze Kościoła.

Domine Iesus Christe I

Domine Iesu Christe, qui dixisti Apostolis tuis: pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: ne respicias peccata mea, sed fidem Ecclesiae tuae; eamque secundum voluntatem tuam pacificare et coadunare digneris. Qui vivis et regnas Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Panie Jezu Chryste, któryś rzekł Apostołom Twoim: pokój wam zostawiam, pokój Mój wam daję, patrz nie na grzechy moje, lecz na wiarę Twojego Kościoła, i racz go według Twej woli obdarzać pokojem i w jedności umacniać, który żyjesz i królujesz, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Domine Iesu Christe II

Domine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntate Patris cooperante Spritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificasti: libera me per hoc sacrosanctum Corpus et Sanguinem tuum ab omnibus iniquitatibus meis et universis malis: et fac me tuis semper inhaerere mandatis: et a te nunquam separari permittas: qui cum eodem Deo Patre et Spiritu Sancto vivis et regnas Deus in saecula saeculorum. Amen.

Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który z woli Ojca za sprawa Ducha Świętego, przez śmierć Swoją świat ożywiłeś, wybaw mnie przez to Przenajświętsze Ciało i Krew Twoją od wszelkich nieprawości moich i od wszelkiego zła i spraw, bym zawsze strzegł przykazań Twoich i nie dozwól, bym się kiedykolwiek odłączył od Ciebie, który z tymże Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz, Bóg na wieki wieków. Amen.

Perceptio Corporis

Perceptio Corporis tui, Domine Iesu Christe, quod ego indignus sumere praesumo, non mihi proveniat in iudicium et condemnationem: sed pro tua pietate prosit mihi ad tutamentum mentis et corporis, et ad medelam percipiendam. Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Przyjęcie Ciała Twego, Panie Jezu Chryste, które ja, niegodny sługa, spożywać się ważę, niechaj mi się nie obróci na sąd i potępienie, lecz niechaj raczej posłuży mi ku obronie i uzdrowieniu duszy i ciała: który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

36. Komunia kapłana
Kapłan przyklęka, bierze do rąk Hostię św., aby ją przyjąć i mówi:

Panem caelestem accipiam et nomen Domini invocabo.

Chleb niebiański przyjmę i wezwę Imienia Pana.

Trzymając Hostię Świętą w lewej dłoni, kapłan uderza się w piersi trzy razy, a ministrant dzwoni:

Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima mea (ter.)

Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do wnętrza mego, ale rzeknij tylko słowem, a będzie uzdrowiona dusza moja. (trzykrotnie)

Trzymając Hostię Świętą w prawej ręce, kapłan czyni Nią znak krzyża i mówi:

Corpus Domini nostri Iesu Christi custodiat animam meam in vitam aeternam. Amen.

Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.

Po chwili kapłan bierze do rąk Kielich i modli się słowami psalmu, który Chrystus odmawiał w czasie Ostatniej Wieczerzy:

Quid retribuam Domino pro omnibus, quae retribuit mihi? Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo. Laudans invocabo Dominum, et ab inicimcis meis salvus ero.	Cóż zwrócę Panu za wszystko, co dla mnie uczynił; Kielich zbawienia wezmę i wezwę Imienia Pana. Wielbiąc zawołam do Pana i od nieprzyjaciół moich będę ocalony.
Sanguis Domini nostri Jesu Christi custodiat animam meam in vitam aeternam. Amen.	Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy mojej na żywot wieczny. Amen.

37. Komunia wiernych
Kapłan zwraca się do wiernych z Cyborium i trzymając Hostię Świętą, mówi:

Ecce Agnus Dei, ecce Qui tollit peccata mundi.

Oto Baranek Boży: oto, który gładzi grzechy świata

Bij się w piersi i mów wraz z ministrantem (kapłanem):

Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur anima mea (ter.)

Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł do wnętrza mego, ale rzeknij tylko słowem, a będzie uzdrowiona dusza moja. (trzykrotnie)

Podając Komunię Świętą, kapłan mówi:

Corpus Domini nostri Iesu Christi custodiat animam tuam in vitam aeternam. Amen.

Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa niechaj strzeże duszy Twojej na żywot wieczny. Amen.

Gdy wszyscy otrzymali Komunie Świętą, kapłan powraca na ołtarz i umieszcza Cyborium w Tabernakulum.

38. Dziękczynienie

Po czym ministrant bierze ampułki i nalewa wina do kielicha. Kapłan modli się:

Quod ore sumpsimus Domine, pura mente capiamus: et de munere temporali fiat nobis remedium sempiternum.

Cośmy usty spożyli, Panie, daj czystym przyjąć umysłem, a dar ten doczesny niech się nam stanie lekarstwem na wieczność

Ministrant polewa palce kapłana winem i wodą - Kapłan modli się.

Corpus tuum, Domine, quod sumpsi, et Sanguis, quem potavi, adhaereat visceribus meis: et praesta, ut in me non remaneat scelerum macula, quem pura et sancta refecerunt sacramenta. Qui vivis et regnas in saecula saeculorum. Amen.

Ciało Twe, Panie, które spożyłem, i Krew, którą wypiłem, niech przywrze do mego wnętrza, i spraw, aby zmaza grzechów nie została we mnie, którego czyste i święte posiliły Sakramenta. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Kapłan wyciera kielich i przykrywa go welonem. - Ministrant przenosi Mszał.

39. Communio - Śpiew przy Komunii
Po czym kapłan przechodzi na stronę Lekcji i odczytuje Komunie.

40. Postcommunio - Modlitwy po Komunii

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Oremus.

K. Pan z wami. W. I z duchem Twoim. K. Módlmy sie.

Kapłan odczytuje modlitwę Postcommunio. Dziękujmy razem z kapłanem Panu Bogu, że nas raczył posilić Ciąłem Syna Swego Jezusa Chrystusa i prośmy, aby ta Komunia Św. dała nam siłę do spełnienia naszych obowiązków i doprowadziła do życia wiecznego przez tegoż Chrystusa, Pana naszego, który z Bogiem Ojcem żyje i króluje w jedności Ducha Świętego.

S. Per omnia saecula saeculorum. M. Amen.

K. Przez wszystkie wieki wieków. W. Amen.

Po skończonych modlitwach kapłan wraca na środek ołtarza, całuje go i zwracając się do wiernych, mówi:

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. Ite, missa est. M. Deo gratias.

K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Idźcie, Msza się skończyła. W. Bogu niech będą dzięki.

41. Placeat Tibi - Ostatnia modlitwa

Pochylając się nad ołtarzem, kapłan mówi:

Placeat tibi, sancta Trinitas, obsequium servitutis meae: et praesta, ut sacrificium quod oculis tuae maiestatis indignus obtuli, tibi sit acceptabile, mihique, et omnibus pro quibus illud obtuli, sit te miserante propitiabile. Per Christum Dominum nostrum. Amen.

O Trójco Przenajświętsza, niechaj Ci miłym będzie hołd służby mojej i spraw aby ta ofiara, którą ja niegodny zaniosłem przed oczy majestatu Twego, była Tobie przyjemna, mnie zaś i wszystkim, za których ją złożyłem, stała się przejednaniem dzięki Twemu miłosierdziu. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Błogosławieństwo
Kapłan całuje ołtarz, a na słowo "Pater" odwraca się do wiernych.

S. Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius (+), et Spiritus Sanctus. M. Amen.

K. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn (+), i Duch Święty. W. Amen.

42. Ostatnia Ewangelia
Kapłan przechodzi na stronę Ewangelii. Czyni znak krzyża najpierw na ołtarzu, potem na swym czole, ustach i sercu.

S. Dominus vobiscum. M. Et cum spiritu tuo. S. (+) Initium sancti Evangelii secundum Ioannem. M. Gloria tibi Domine.	K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. (+) Początek świętej Ewangelii według Świętego Jana. W. Chwała Tobie Panie.
In prinicipio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in principio apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil, quod factum est. In ipso vita erat, et vita erat lux hominum: et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt.	Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono to było na początku u Boga. Wszystko przez nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a Życie było Światłością ludzi, a Światłość w ciemnościach świeci, a ciemności Jej nie ogarnęły.
Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioannes. Hic venit in testimonium, ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine.	Był człowiek posłany od Boga, a na imię mu było Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby świadectwo dąć o Światłości, aby przezeń wszyscy uwierzyli. Nie był on Światłością, ale miął świadczyć o Światłości.
Erat lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. In propria venit, et sui eum non receperunt. Quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine eius. Qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt.	Było Światło prawdziwe, które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi. Ono było na świecie, a świat przez nie został uczynion, a świat Go nie poznał. Do swego przyszło, a swoi Go nie przyjęli. Tym zaś wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, by się stali synami Bożymi, tym co wierzą w Imię Jego, którzy nie ze krwi, ani z pożądliwości ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
(hic genuflectitur) ET VERBUM CARO FACTUM EST, et habitavit in nobis et vidimus gloriam eius, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratiae et veritatis.	(tu wszyscy klękają) A SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO i mieszkało między nami. I oglądaliśmy chwałę Jego, chwale jako Jednorodzonego od Ojca, pełnego łaski i prawdy.
M. Deo gratias.	W. Bogu niech będą dzięki.

---

MODLITWY PO KAŻDEJ CICHEJ MSZY ŚWIĘTEJ
Przez Ojca Św. Leona XIII przepisane

Po cichej Mszy Św., kapłan klęcząc u stopni ołtarza, mówi z wiernymi poniższe modlitwy. Zaleca się wiernym samodzielne odmawianie tych modlitw także po Mszach Św. uroczystych.

Salutatio Angelica - Pozdrowienie Anielskie

Ave Maria (ter)

Zdrowaś Maryjo (trzy razy)

Antyfona

Salve Regina, Mater misericordiae. Vita, dulcedo, et spes nostra, salve. Ad te clamamus exsules filii Hevae. Ad te Suspiramus, gementes et flentes in hac lacrimarum valle. Eia ergo, Advocata nostra, illos tuos misericordes oculos ad nos converte. Et Iesum, benedictum fructum ventris tui, nobis post hoc exsilium ostende. O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria.	Witaj Królowo, Matko miłosierdzia, życie słodyczy i nadziejo nasza, witaj! Do Ciebie wołamy, wygnańcy, synowie Ewy. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole. Racz przeto, Orędowniczko nasza, miłosierne oczy twoje zwrócić na nas i na Jezusa, błogosławiony owoc żywota twego okaz nam po tym wygnaniu. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
V. Ora pro nobis, sancta Dei Genitrix. R. Ut digni efficiamur promissionibus Christi.	V. Módl się za nami świętą Boża Rodzicielko. R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Pana Chrystusowych.
Oremus. Deus refugium nostrum et virtus, populum ad te clamantem propitius respice; et intercedente gloriosa et immaculata Virgine Dei Genitrice Maria, cum beato Iosepho eius Sponso, ac beatis Apostolis tuis Petro et Paulo, et omnibus Sanctis, quas pro conversione peccatorum, pro libertate et exaltatione sanctae Matris Ecclesiae, preces effundimus, misericors et benignus exaudi. Per eumden Christum, Dominum nostrum. R. Amen.	Módlmy się. Boże, ucieczko nasza i mocy, wejrzyj łaskawie na lud Twój do Ciebie wołający i za przyczyną chwalebnej i niepokalanej Dziewicy i Matki Bożej Maryi, z świętym jej Oblubieńcem Józefem, z świętymi Apostołami Twoimi Piotrem i Pawłem, oraz wszystkimi Świętymi, wysłuchaj miłościwie i łaskawie prośby nasze, które za nawrócenie grzeszników, za wolność i wywyższenie świętej Matki Kościoła naszego do Ciebie zanosimy. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. R. Amen.

Modlitwa do Św. Michała Archanioła (Egzorcyzm prywatny)

Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio, contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperat illi Deus, supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae caelestis, Satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute, in infernum detrude. R. Amen.

Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, Szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła W. Amen.

Wezwanie do Najśw. Serca Pana Jezusa (dodane przez Sw. Piusa X)

V. Cor Iesu sacratissimum R. Miserere nobis. (ter)

V. Najswiętsze Serce Jezusa. R. Zmiłuj sią nad nami! (trzy razy)

Pragnę dziś zatrzymać się przy słowach pozostawionych nam przez Sługę Bożego Jana Pawła II: …Różaniec to skarb, który trzeba odkryć … Modlitwa tak łatwa, a równocześnie tak bogata, naprawdę zasługuje, by wspólnota chrześcijańska ponownie ją odkryła (RVM 43).


Ojciec święty w swoim przesłaniu mówi o różańcu jako skarbie, który został zatracony, zagubiony, rozmieniony, nieco zapomniany i wzywa wspólnotę chrześcijańską, aby na nowo odkryć modlitwę różańcową, przywrócić jej dawny blask, w pełni korzystać z jej mocy. Wymaga to od poszukujących podjęcia pewnego trudu, wysiłku, wewnętrznego przekonania się do poszukiwań, a także uzbrojenia się w cierpliwość w razie niepowodzeń. Zatem, aby nie zatrzymać się tylko na zewnętrznych deklaracjach, czy szczerych, ale płytkich i krótkotrwałych pragnieniach musimy poznać wartość i naturę skarbu, który chcemy odkryć. Modlitwa różańcowa rodzi się w konkretnym kontekście historii Kościoła i została szczegółowo opisana w bardzo licznych dokumentach Stolicy Apostolskiej, które ukazują różaniec jako:


1. Różaniec jest skuteczną bronią wobec zła, które rodzi się wewnątrz Kościoła

Kiedy fala zła zaczyna wzrastać w sercu wierzącego człowieka, w chrześcijańskich rodzinach, parafiach, rozlewa się na wspólnotę Kościoła i niszczy go od wewnątrz, wówczas trzeba stanąć do walki i postawić tamę złu, o czym często przekonywał nas Jan Paweł II. To nie jest walka na niby, lecz zażarta wojna, która toczy się codziennie na płaszczyźnie naszego serca, w naszych rodzinach (por. Łk 12,53), parafiach i środowiskach naszego życia. Wielu gorliwców podejmuje taką walkę i odnosi znaczne zwycięstwa. Zdarza się również, że część owych zwycięzców wpada po jakimś czasie w zastawione przez diabła pułapki pychy, samozadowolenia, próżnej chwały i staje do bezsensownej walki ze wspólnotą Kościoła w której zrodzili się do Nowego Życia. Tak było w czasach św. Dominika (+1221), którego uznaje się za ojca modlitwy różańcowej, co potwierdziło od czasu Aleksandra IV (+1261 r.) trzydziestu dziewięciu papieży w dwustu czterdziestu dokumentach (bulle, dekrety, encykliki). Zmorą kościoła tamtych czasów byli tzw. albigensi (od miasta Albi w południowej Francji, które było ich głównym centrum). Ludzie ci chcąc postawić tamę złu, które na długi czas zagnieździło się w kościele i niszczyło go od wewnątrz odnosili spore sukcesy. Magia zwycięstw tak oczarowała ich serca, że po pewnym czasie całkowicie odcięli się od kościoła katolickiego wmawiając sobie i wszystkim wokół nich, że od nich zaczyna się nowa era kościoła. W ich nauce dominował skrajny pesymizm: wszystko, co jest na świecie, uważali za złe, ponieważ – jak nauczali – świat materialny jest dziełem diabła. Zalecali więc całkowite wyrzeczenie się dóbr materialnych, zakazywali małżeństwa i posiadania potomstwa (był to, według nich, największy grzech). Ideałem albigensa był człowiek, który wyrzekł się nie tylko dóbr materialnych, ale nawet jedzenia i picia, co oczywiście prowadziło go do śmierci; uważali to za największe poświęcenie i nazywali takiego człowieka męczennikiem. Nauka ta prowadziła w oczywisty sposób do zagłady społeczeństwa, a była nie tylko bałamutnie głoszona, ale także wymuszana. Opornych najzwyczajniej mordowano, „oczyszczając” ich przez spalenie lub zamurowanie żywcem. Ówczesny Kościół próbował na różne sposoby przeciwdziałać temu niebezpieczeństwu. Papież Leon XIII, określony przez Jana Pawła II w Liście Rosarium Virginis Mariae, jako Papież różańca, tak opisywał ten nieszczęśliwy czas, z perspektywy kilku wieków później: „Nie ma wśród was, Czcigodni Bracia, nikogo kto by nie wiedział, ile trudności i bólu sprawili Kościołowi heretycy albigensi pod koniec XII wieku… Przeciwko tak straszliwym wrogom wzbudził Pan, jak wiecie, wielce świętego męża i założyciela Zakonu Dominikanów. On to mocą prawdziwej nauki, przykładami cnót i wielkim darem apostolskim zaczął walczyć pełen ducha za Kościół katolicki, ale nie siłą oręża, ale modlitwą, którą pierwszy wprowadził pod nazwą Różańca świętego.” ( z encykliki Leona XIII, Supremi apostolatus). To właśnie podczas misji św. Dominika narodziła się modlitwa różańcowa, kiedy w czasie jednej z wypraw, w Prouille, pomimo żarliwości, postów i modlitw, rezultaty były bardzo nikłe. Gdy św. Dominik skarżył się, że jego starania nie przynoszą owoców, wówczas zjawiła się Matka Boża i poleciła mu, aby nie tylko głosił kazania, lecz połączył je z odmawianiem Zdrowaś Maryjo, czyli Pozdrowieniem anielskim. Dominik posłuchał Maryi, głosił słowo i pozdrawiał Matkę Bożą, stąd chyba najstarsze dokumenty Kościoła określają modlitwę różańcową terminem Salitationes (pozdrowienia). W 1213 r. pod Muret w południowej Francji odniesione zostało zwycięstwo nad albigensami. Od XV wieku zaczęto je przypisywać wstawiennictwu Matki Bożej. Z biegiem czasu przyjęła się nazwa Psałterz NMP, co związane było z odmawianiem 150 Zdrowaś Maryjo (tyle jest Psalmów w Piśmie świętym) i 15 Ojcze nasz. Różaniec zatem jest bardzo skuteczną bronią przeciwko złu, które rodzi się wewnątrz wspólnoty Kościoła. Należy zapytać jakie to zło rodzi niszczy Kościół od wewnątrz? Odpowiedź na tak postawione pytanie odnajdujemy w Chrystusowej Ewangelii: … z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd (rozpusta), kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość (zachłanność), wyuzdanie (rozpasanie), przewrotność (niegodziwość), podstęp, zazdrość, obelgi (bluźnierstwo), pycha, głupota (Mk 7, 21-23).

2. Różaniec czerpie swoją moc i rozwija się dzięki Chrystusowej Ewangelii

Był rok 1409 do opactwa kartuzów (zostali założeni w 1084 r. przez św. Brunona z Kolonii jako odłam benedyktynów) w Trewirze zgłasza się Dominik Helion (1384-1460), znany z historii jako bł. Dominik z Prus. Młodzieniec pochodził z Pomorza, studiował na Akademii Krakowskiej prowadząc bardzo burzliwe i niemoralne życie. Przełożony wspólnoty bł. Adolf z Essen, człowiek mądry i pobożny przyciągał wielu wędrowców do opactwa kartuzów w Trewirze. Dominik zostaje przyjęty do wspólnoty mnichów, jednak dawne życie daje o sobie znać. Bł. Adolf z Essen, jako wytrawny mistrz życia duchowego dostrzega niepokój u młodzieńca, dlatego zaleca mu, jako ćwiczenie duchowne, odmówienie 50 Zdrowaś Mario. Dominik podejmuje modlitwę, która jednak wydaje mu się zbyt monotonna i nudna. Prosi mistrza, aby pozwolił mu po każdym Zdrowaś Mario wstawiać tzw. klauzule, czyli krótkie refleksje czerpane z Ewangelii. Taki sposób modlitwy kształtuje się w opactwie trewirskim w latach 1410-1439 i szybko się rozprzestrzenia. Pomysł łączenia Zdrowaś Mario z Ewangelicznymi wydarzeniami przyczynia się do odkrycia nowego źródła mocy. Doświadcza jej w pierwszym rzędzie sam Dominik, który z powodu hulaszczego życia i długów musi uciekać z Krakowa, a teraz staje się uczestnikiem przemiany duchowej. Bł. Adolf z Essen znając jego historię życia powierza mu funkcję ekonoma klasztoru, którą Dominik wzorowo sprawuje doprowadzając do jego rozkwitu. Z owej ewangelicznej mocy różańca korzystać będzie od tej pory niezliczona liczba ludzi. Idąc wytyczonym przez bł. Dominika z Prus i bł. Adolfa z Essen szlakiem dominikanin bł. Alan de la Roche (de Rupe) (1428-1475) opracowuje nową wersję modlitwy różańcowej dzieląc ją na trzy części: radosną (biała), bolesną (czerwona), chwalebną (złota), przyporządkowując każdej z nich pięć wydarzeń z życia Jezusa i Maryi (tajemnic). Czternaście przypomina te, które znamy dziś, piętnasta zaś poświęcona była rozważaniom Apokalipsy św. Jana. Bł. Alan był niezmordowanym propagatorem różańca. Zachęcał wszystkich ogłaszając 15 obietnic dla odmawiających różaniec, które w objawieniu otrzymał od Matki Bożej. Sto lat później w breve papieża Piusa V Consueverunt Romani Pontifices z 1568 roku została zatwierdzona dzisiejsza forma różańca z tajemnicą Ukoronowania NMP. W 2002 r. Jan Paweł II poszerzy różaniec o pięć nowych tajemnic, nazywając ich tajemnicami światła. Ewangelicznym szlakiem podążała niezliczona ilość mistrzów modlitwy różańcowej. Cenne ich odkrycia były skrupulatnie pokazywane całemu Kościołowi w licznych dokumentach papieskich, a papież Paweł VI w adhortacji Marialis cultus wydobył jakby esencję określając modlitwę różańcową „streszczeniem całej Ewangelii”, modlitwą ewangeliczną”, „modlitwą chrystologiczną”, „modlitwą kontemplacyjną” (zob. Marialis cultus nr 42-47).


3. Modlitwa różańcowa chroni przed złem, które zagraża Kościołowi z zewnątrz

Inne wydarzenie historyczne przywodzi nam na myśl, że modlitwa różańcowa chroni przed złem, które zagraża nam z zewnątrz. Był wschód słońca, w niedzielę 7 października 1571 roku, pierwsza niedziela miesiąca według, wtedy jeszcze juliańskiego kalendarza. Niedziela szczególnie poświęcona przez dominikańskich czcicieli Matki Bożej – Pani Różańca Świętego. Pod Lepanto w Zatoce Korynckiej, broniąca chrześcijańskiej Europy, flota chrześcijańska zgromadziła 208 okrętów i 65 tysięcy żołnierzy. Przeciw sobie mieli 230 okrętów tureckich i około 80 tysięcy żołnierzy. W zgodnej ocenie znawców tematu flocie chrześcijańskiej nie dawano najmniejszych szans z lepiej uzbrojoną, wyszkoloną i najbardziej nowoczesną flotą turecką. Na wiele tygodni przed bitwą z dalekiego Rzymu ówczesny papież św. Pius V (1566-1572) zachęcał cały Kościół do gromadzenia się armii „wojowników z różańcem w ręku”. Wielu kronikarzy potwierdza, że w niedzielny poranek patrząc z okna swego mieszkania miał doznać wizji zwycięstwa pod Lepanto, dlatego przypisał je Matce Bożej Różańcowej. Dziś wspólnotom kościoła w Europie nie zagraża flota turecka, ale o wiele większe niebezpieczeństwa, które atakują nas od zewnątrz. Musimy stawić im czoła i, trzeba uczciwie powiedzieć, że wielu synów kościoła podejmuje taką walkę, dlatego musimy ich wspierać naszą modlitwą.

4. Różaniec inspiracją do tworzenia na gruncie Kościoła wspólnot modlitewnych

Należy uczciwie powiedzieć, że różaniec od zarania swoich dziejów posiadał bardzo mocny rys wspólnotowy, jednakże działało to na znanej nam z historii zasadzie tzw. „pospolitego ruszenia”, czyli kiedy zagrażało jakieś niebezpieczeństwo słano wici mobilizujące do modlitwy. Dominikanin Jakub Sprenger (1436-1495) będąc proboszczem w Kolonii, w święto Narodzenia NMP (8 września) 1275 zakłada pierwsze Bractwo Różańcowe, które jest jakby regularnym oddziałem walki duchowej za pomocą różańca jako oręża. Należący do Bractwa każdego dnia modlili się na różańcu. Taka forma znalazła uznanie we wspólnocie naszego Kościoła i odtąd niczym grzyby po deszczu powstają Bractwa Różańcowe, również w Polsce: we Wrocławiu – 1481r., w Krakowie – 1484r.,w warszawskim konwencie św. Jacka – 1604r., w Poznaniu – 1630r. Wiele wieków później ojciec św. Leon XIII pisał w encyklice Ubi primum: Bractwo różańcowe zostało ustanowione w tym celu, ażeby wielu złączonych miłością bratnią, zachęcić do oddawania czci Najświętszej Pannie Maryi i uproszenia jej opieki wspólna modlitwą, przez ową najsłodszą formę modlitw, od której samo bractwo otrzymało swą nazwę. Dlatego nie szukając żadnej korzyści materialnej, przyjmuje ludzi wszelkich stanów i łączy ich wzajemnie przez samo tylko odmawianie Różańca. Tym sposobem poszczególne osoby składając do wspólnego skarbca mało, czerpią zeń wiele. W naszej archidiecezji ukazują się ksiązki dotyczące historii jakiejś parafii. W jednym z takich opracowań zawarty jest dekret powizytacyjny wydany dn. 27 VIII 1722 r. Wizytacja przeprowadzona na zlecenie biskupa Szembeka przez ks. Jana Metlanda wykazała ogromne zaniedbania parafii pod względem materialnym i duchowym. W zaleceniach powizytacyjnych czytamy: Bractwo Różańcowe należy ożywić. Zalecamy śpiewanie różańca. Cześnik przemyski Stanisław Żurowski ma wypłacać na ten cel 60 florenów. Proboszcz miał otrzymać również 120 florenów na reparację organów bądź plebanii. Z zaleceń tych wynika jasno, że biskup przemyski Szembek nie oszczędzał na sprawach duchowych i skutecznie znajdował środki na rozwój życia duchowego wśród powierzonego sobie ludu. Z biegiem czasu bractwa zaczęły kostnieć w swoich strukturach oraz posiadały zbyt małą moc oddziaływanie na perfidne ataki różnego rodzaju „wytworów” idei oświecenia z krwiożerczą rewolucją francuską na czele. Modlitwa różańcowa jakby została zepchnięta z zacisza rodzinnych gniazd. Wielkie zwycięstwa różańcowe rozpoczynały się od uświadomienia sobie wzrastającej fali zła. 13 marca 1825 r. papież Leon XII ogłasza encyklikę Quo graviora mala, która rozpoczyna się następującymi słowami: Im większe nieszczęścia zagrażają trzodzie Chrystusa, Boga i naszego Zbawiciela, tym większej troski w ich odwróceniu powinni użyć Biskupi Rzymscy w osobie błogosławionego Piotra, Księcia Apostołów, któremu została powierzona władza przewodzenia tej trzodzie. Do nich bowiem należy, jako postawionych na najwyższym miejscu w Kościele zwracać uwagę na najodleglejsze nawet zasadzki jakie wynajdą nieprzyjaciele imienia Chrystusa w celu zniszczenia Jego Kościoła (chociaż i tak nie zdołają tego uczynić). Dlatego Biskupi Rzymscy powinni przestrzegać wiernych o tych niebezpieczeństwach i swoim autorytetem je uśmierzać. To właśnie słowa owej encykliki zainspirowały Paulinę Jaricot do założenia Żywego Różańca. Paulina często modliła się na różańcu, znała obraz przedstawiający św. Dominika, który za pomocą różańca wydobywa dusze z otchłani piekła. Postanowiła zatem szukać ludzi, którzy poprzez modlitwę różańcową postawią tamę złu. Wymyśliła prostą strategię polegającą na tym, że jeżeli znajdzie 15 osób i każda z nich codziennie będzie modlić się rozważając jedną tajemnicę różańca, wówczas powstanie Żywy Różaniec. Dzieło w szybkim tempie się rozwija, dlatego jego Założycielka udaje się do biskupa Soyz z La Rochelle, aby pozwolił wprowadzić tę formę modlitwy w diecezji. Biskup zwrócił się do Pauliny: „A tamten dawny różaniec już umarł. Nie – odpowiedziała- śpi tylko, a ja go chce obudzić”. Zgoda biskupa, błogosławieństwo papieży przyczyniły się do powstania potężnej armii ludzi, piętnastoosobowych oddziałów, które Jan Paweł II zwiększył do dwudziestu, posługujących się różańcem w walce ze złem. Wobec zła, które zagraża naszemu życiu, nie można być obojętnym, lecz trzeba stanąć do walki. Aby to uczynić należy przebudzić „śpiących rycerzy z różańcem w ręku”. Na zakończenie tej katechezy warto zacytować słowa Jana Pawła II: Chciałbym wam przekazać wiele wskazań, ale zostawiam z nich tylko jedno – podstawowe: kochajcie święty różaniec i rozpowszechniajcie te praktykę we wszystkich środowiskach, w których się znajdziecie. Jest to modlitwa, która formuje was w szkole żywej Ewangelii, wychowuje waszą duszę do pobożności, czyni wytrwałym w dobru, przygotowuje do życia, a przede wszystkim czyni was miłymi Najświętszej Dziewicy, która będzie was strzec i bronić przed zasadzkami złego. Proście Maryję również za mnie, a ja powierzam każdego z was Jej matczynej opiece. ( Jan Paweł II).