DLA ZDROWIA - NA ZDROWIE DUSZY I CIAŁA

 

Im bliżej jesteśmy Boga, tym bardziej kochamy ludzi.

Kierowanie się w życiu prawem Bożym prowadzi do wielkoduszności raczej, aniżeli do szukania własnej korzyści. Oznacza poszanowanie życia i godności każdego człowieka, dążenie we wszelkich okolicznościach do sprawiedliwości, wypełnienie tego, za co jest się odpowiedzialnym, z absolutną uczciwością, przyczynianie się do prawdziwego porozumienia i pokoju między grupami ludzi. Oznacza także roztropne wykorzystywanie zasobów, którymi Stwórca pozwala nam rozporządzać, żeby każdemu przypadła należna mu część konieczna do życia w odpowiednich warunkach, troska o zdrowie fizyczne, rozwijanie inteligencji, wykorzystywanie własnych uzdolnień i podejmowanie obowiązków rodzinnych. Bracia i siostry chrześcijanie, niech wiara i miłość, które są łaską Boga, będą dla was motywem wielkodusznej pracy w społeczeństwie: w pełni przyczyniajcie się do rozwoju kraju. Bądźcie tymi, którzy niosą nadzieję, bądźcie wierni wielkim ludzkim wartościom, gdy uczestniczycie w wychowaniu młodzieży i budowaniu państwa pokoju. Bądźcie gotowi do dialogu z tymi, którzy nie podzielają waszej wiary i nie identyfikują się z Kościołem katolickim. Homilia, 16 VIII 1985 święty Jan Paweł II

Modlitwa Święta przed posiłkiem

( do odmawiania na Dni Końca Czasu Apokaliptycznego)

Wszechmogący Wieczny Boże, przez Przeczyste i Przenajświętsze
Niepokalane Serce Maryi oraz przez Moc i Potęgę Krzyża Chrystusowego, zechciej udzielić przeobfitego Świętego Błogosławieństwa i uświęć Błogosławiąc pełnią Twojej Mocy ten posiłek i napój, który z Twojej hojnej dobroci mamy spożyć. Zechciej pobłogosławić w nad obfitości wszystkim, którzy przygotowali ten posiłek. Zechciej oddalić od tego posiłku i napoju wszelką szkodliwą moc działania złego ducha w każdej jego postaci. Zechciej usunąć wszelką szkodliwość, która miałaby zniszczyć nasze życie i zdrowie.
Zniweluj Swoją Odwieczną Mocą, moc działania wszelkich trucizn,
które znajdują się w tych pokarmach i napojach.
Niechaj przemożna Moc Bożego Błogosławieństwa przeniknie na wskroś wszystkich spożywających ten posiłek, Amen.

Po zakończeniu wypowiedzi Modlitwy Świętej czynimy dłonią trzykrotny Znak Krzyża Świętego nad spożywaniem posiłku i napojem oraz dodajemy kilka kropel Wody Poświęconej Egzorcyzmowanej i umieszczamy w tym pokarmie choćby jedno ziarnko Soli Święconej Egzorcyzmowanej ( w miarę posiadanych możliwości, do których powinniśmy dążyć i na co dzień już dysponować).


(Te trzy Krzyżyki † † † wskazują, że powinniśmy trzykrotnie pobłogosławić Znakiem Krzyża Świętego) Poświęcona i Egzorcyzmowana Woda, także Sól poświęcona przez Kapłana i Egzorcyzmowaną specjalną Modlitwą Świętą, posiada Bożą Moc usuwania wszelkiego szkodliwego oddziaływania na życie i zdrowie Człowieka oraz na otoczenie.

PLAN DNIA

(Zalecany przez Matkę Bożą)

Aby rano wstać o właściwej porze, musicie o 10 wieczorem kłaść się spać. 

Zawsze musicie spać 7 godzin, wtedy będziecie dobrze wypoczęci z rana. 

Jeżeli w nocy trwacie jedną godzinę na modlitwie, 

to musicie iść o jedną godzinę wcześniej spać.

 Jeżeli jednak modlicie się nocą 10-15 minut,

wówczas nie musicie kłaść się spać wcześniej.

 Kiedy nocą jesteście rześcy ( bezsenni), 

wyjdźcie z łóżka i ofiarujcie krótką

 Drogę Krzyżową za grzechy tej nocy popełnione 

albo zmówcie jedną tajemnicę bolesną Różańca Świętego lub dziesiątek

Koronki do Ran Jezusa albo do Miłosierdzia Bożego 

i ofiarujcie Najdroższą Krew Jezusa. Z rana i w nocy

Ja was budzę, tak też będę was budziła, gdy pilnie będę potrzebowała ofiary. 

Rano przed wstaniem i zanim się ubierzecie,

 ofiarujcie najpierw Najdroższą Krew Jezusa i poproście Archanioła Michała,

 żeby wam wszędzie towarzyszył, strzegł, ochraniał, prowadził. 

Odmówcie jedno Zdrowaś, prosząc Matkę Bożą,

 aby  współofiarowała wasze cielesne i duchowe cierpienia z Najdroższą Krwią Jezusa.

  

Tasznik pospolity to roślina bardzo intrygująca. Niektórzy znają ją z dobrej strony, inni natomiast nie chcą jej widzieć w pobliżu swoich upraw. Dzieje się tak dlatego, że pomimo jej właściwości leczniczych, w środowisku rolniczym uznawana jest za chwast. Początkowo tasznik zajmował tereny w okolicach morza Śródziemnego, jednak dzięki swej ekspansywnej naturze zaczął się rozprzestrzeniać dalej i obecnie jako archeofit można go spotkać nawet na nizinnych terenach naszego kraju. Zanim jednak pochopnie wydamy osąd, zajmijmy się danym okazem dokładniej, abyśmy mogli uwzględnić również atuty tego zioła.

Tasznik pospolity - charakterystyka
Nie da się dokładnie i jednoznacznie opisać budowy tej rośliny, ponieważ dzięki ogromnym zdolnościom przystosowawczym może się różnić w wyglądzie, w zależności od miejsca występowania. Ogólnie może dorastać nawet do 50 cm wysokości. Idąc od dołu, najpierw zaobserwujemy oryginalną rozetę, składającą się z najczęściej pierzastosiecznych liści, które niejednokrotnie są również ząbkowane, podługowate, a czasami tylko całobrzegie. Z jej środka wyrasta prosta i długa łodyga, która na całej swej długości posiada gwiazdkowate włoski oraz dużo mniejsze od poprzednich, siedzące, ząbkowane listki. Im wyżej idziemy, tym mniej zobaczymy liści, ale za to napotkamy coraz więcej bardzo małych, białych lub różowych kwiatuszków, które zebrane w grona czasami potrafią nawet wcale nie mieć płatków. Po ich przekwitnieniu pojawia się nieduża łuszczyna o charakterystycznym dla rodziny kapustowatych, trójkątnym kształcie, w której znajduje się od 10 do 20 nasion.

Surowiec zielarski
Jak już wspominaliśmy wcześniej, tasznik pospolity posiada właściwości lecznicze. Wykorzystywany do tego celu surowiec zielarski to nic innego, jak ziele, które zostało poddane odpowiedniej obróbce. Okres zbioru tej rośliny przypada w miesiącach jej kwitnienia, co nie jest trudne do przegapienia, gdyż trwa od wczesnej wiosny, aż do późnej jesieni. Wybieramy tylko okazy zdrowe, które nie zostały dotknięte różnymi chorobami, przede wszystkim grzybiczymi. Łodygi, liście i kwiaty nie mogą mieć widocznych żadnych plam, gdyż dyskwalifikuje to je w ziołolecznictwie. Wycinamy całe pędy i umieszczamy w 30 stopniach aż do ich wysuszenia. Tak przygotowane ziele możemy dalej przetwarzać w zależności od zastosowań.

Tasznik pospolity
Właściwości lecznicze i stosowanie tasznika pospolitego

Odpowiednio przygotowane ziele posiada bardzo dużo związków, które sprzyjają utrzymaniu dobrej kondycji naszego organizmu. Znajdują się w nim między innymi cholina, acetylocholina, histamina, garbniki, flawonoidy, dużo soli potasowych, ale również innych, kwasy organiczne, olejki eteryczny, a także witaminę C. Cała ta mieszanka sprawia, iż właściwości tasznika pospolitego znane są już od dawna, a ilość sposobów na jego wykorzystanie jest spora.

Warto zapoznać się również z działaniem, na jakie możemy liczyć, przygotowując mikstury z zastosowaniem tej rośliny:
Działanie przeciwkrwotoczne - napar z ziela tasznika stosowany jest przy częstych krwawieniach z nosa oraz przy krwotokach dróg pokarmowych. Pozytywnie wpływa również na mięśnie gładkie macicy, dzięki czemu przynosi ulgę w czasie miesiączki. Dodatkowo zwiększa krzepliwość krwi i jednocześnie zmniejsza jej ciśnienie.

Działanie moczopędne - zdolności tasznika w tej dziedzinie nie są zbyt duże, jednak nie możemy o nich zapominać. Ilość wydalanego moczu przy spożywaniu naparu ulega zwiększeniu, dzięki czemu zmniejsza się ilość płynów ustrojowych i ciśnienie krwi, obciążanie serca maleje, a obrzęki przestają być tak bardzo dokuczliwe.

Tasznik pospolity

Lista chorób, przy których preparaty z tasznika pospolitego przynoszą pozytywne efekty jest dużo dłuższa. Oprócz przynoszenia ulgi przy różnego rodzaju krwawieniach, picie naparu polecane jest również osobom ze stanami zapalnymi, z zaburzeniami perystaltyki jelit, nieżytami zarówno żołądka, jak i jelit. Dodatkowo poprawia przemianę materii, wzmacnia naczynia krwionośne, pozytywnie wpływa na żylaki, krwawienia w siatkówce i z dziąseł. Wskazane jest również stosowanie przy takich chorobach jak gruźlica, zapalenia pęcherza moczowego lub nerek, biegunki, kamice żółciowe i moczowe, trądzik różowaty, reumatyzm, wysięki limfatyczne, czerwonka, pokrzywka, hemoroidy, czy wymioty w czasie ciąży.

W tych celach przygotowujemy napar, który zawiera trzy łyżeczki tasznika na szklankę wody. Działanie tego preparatu jest ograniczone czasowo, dlatego nie może być przygotowywany na zapas. Związki, które wykazują właściwości lecznicze po trzech miesiącach przestają działać całkowicie, a najmocniejsze właściwości wykazuje świeżo zrobiony sok z ziela. Stosujemy jedną szklankę preparatu w ciągu dnia, lecz w dwóch - trzech porcjach w różnych godzinach.

W literaturze można również odnaleźć przepisy na inne preparaty z tego ziela, które również zachowują swoje właściwości.
Na osłabione mięśnie
Nalewka z tasznika pospolitego - przygotowujemy około 250 ml posiekanego ziela, które zalewamy półlitrową butelką wódki. Całość zakręcamy w słoiku i odstawiamy na dwa tygodnie w ciemne miejsce. Po tym czasie przefiltrowujemy części stałe, a powstały alkohol zażywamy w porcjach nie większych niż dwie łyżeczki, do czterech razy dziennie...

Tasznik pospolity

Sok tasznikowy - do tego celu najlepiej wybrać rośliny świeże. Przemielamy je przez maszynkę do mięsa i umieszczamy w litrowym słoiku do połowy objętości. Następnie dodajemy 200 ml wódki, zakręcamy i odstawiamy na kilka godzin. Po tym czasie przepuszczamy przez sokowirówkę, a otrzymany preparat zażywamy po jednej łyżeczce, maksymalnie sześć razy w ciągu doby.

Miód z tasznikiem - przygotowanie tego preparatu jest trochę trudniejsze. Wysuszone ziele z tasznika bardzo mocno rozdrabniamy, uzyskując prawie że proszek. Następnie sprawdzamy objętościowo ile uzyskaliśmy i to będzie wskaźnik dobierania pozostałych składników. Dodajemy około ½ - ¾ tej objętości miodu (musi być świeży, nieskrystalizowany) oraz ¼ tej objętości gliceryny spożywczej. Wszystko bardzo dokładnie mieszamy i spożywamy po jednej łyżeczce, maksymalnie cztery razy dziennie.

ŹRÓDŁO - LINK




MIESZANKA NA PASOŻYTY zioła

WŁAŚCIWOŚCI

MIESZANKA NA PASOŻYTY zioła sypkie 100 g
ZALECANE SPOŻYCIE

UWAGA: Przed każdym użyciem należy bardzo dokładnie wymieszać zioła na pasożyty !


1 tydzień: Wsypać 2 łyżki stołowe mieszanki ziołowej na pasożyty do termosu i zalać 2 szklankami wrzącej wody. Zamknąć i odstawić na 1 godzinę. Przecedzić. Napar wypić w 3 podzielonych porcjach w ciągu dnia na pusty żołądek, czyli najlepiej na 30 minut przed posiłkiem. W ten sposób przygotować i pić napar codziennie w ciągu pierwszego tygodnia.


2 tydzień: Wsypać 1 łyżkę stołową mieszanki ziołowej na pasożyty do termosu i zalać 1 szklanką wrzącej wody. Zamknąć i odstawić na 1 godzinę.
Przecedzić. Napar wypić w 3 podzielonych porcjach lub też jednorazowo w ciągu dnia na pusty żołądek, czyli najlepiej na 30 minut przed posiłkiem.
W ten sposób przygotować i pić napar codziennie w ciągu drugiego tygodnia.

Po dwóch tygodniach spożywania naparu należy zrobić 3-tygodniową przerwę a następnie powtórzyć jego spożywanie zgodnie z wyżej opisanym schematem postępowania.
Napar można słodzić miodem.

WAŻNE

Warunki przechowywania: Przechowywać w suchym miejscu,

 chronić od światła.

SKŁADNIKI

ziele tymianku – 23,8%, kłącze tataraku – 23,8%,

korzeń omanu – 23,8%,

liść mięty pieprzowej – 11,9%,

liść orzecha włoskiego – 11,9 %,

ziele piołunu – 4,8%

Jakie zioła na pasożyty?

Każdego dnia narażeni jesteśmy na różnego rodzaju pasożyty. Czyhają one w publicznych toaletach, piaskownicach, niedomytych produktach i nieodpowiednio przygotowanym pożywieniu czy w sierści zwierząt. Przenoszą się również drogą kropelkową lub przez ukąszenie owada. Szacuje się, że problem pasożytów może dotyczyć aż kilkudziesięciu procent społeczeństwa, dlatego warto wiedzieć, jakie zioła na pasożyty będą najbardziej pomocne w odrobaczeniu organizmu.

Kto jest szczególnie narażony na pasożyty?

Tak naprawdę problem pasożytów może dotknąć każdego, choć statystyki mówią, że bardziej narażone na nie są dzieci (najczęściej na owsiki). Dorosłych z kolei często dotykają: glista ludzka, włosogłówek czy tasiemiec. Wykrycie ich w organizmie nie zawsze jest łatwe. Pasożyty mogą bytować przez długi czas, zarówno na skórze, jak i w układzie oddechowym, pokarmowym, wydalniczym czy mięśniowym. Objawy występowania pasożytów zależą od ich rodzaju i miejsca żerowania w organizmie.

Najczęściej są to:

• problemy układu trawiennego: biegunka, zaparcia, wzdęcia, bóle brzucha,
• nagła utrata masy ciała przy zachowaniu nawyków żywieniowych i stylu życia,
• problemy z samopoczuciem psychicznym, np. zaburzenia koncentracji, bezsenność, zmęczenie czy otępienie,
• problemy skórne – pogorszenie się stanu skóry, włosów i paznokci,
• spadek odporności,
• zgrzytanie zębami.

Jakie zioła na odrobaczenie organizmu? 

Odrobaczenie to proces, który warto wesprzeć naturalnymi metodami, które pomogą pozbyć się pasożytów z organizmu, wzmocnić odporność i polepszyć samopoczucie. Pomocna będzie fitoterapia, czyli leczenie ziołami. Jakie zioła na odrobaczenie organizmu są najlepsze? To zależy od rodzaju żerujących w organizmie pasożytów. Co ważne, większość z nich jest bezpieczna i może być również stosowana przez dzieci, ponieważ zioła mnie obciążają tak bardzo organizmu, jak chemiczne leki. Warto wcześniej skonsultować się z profesjonalnym fitoterapeutą lub lekarzem.

Najczęściej stosowane preparaty i zioła na pasożyty organizmu to nanoparasit, parazyt, piołun ziele, wrotycz ziele, kamala proszek, krwiściąg lekarski, nasiona dyni, olej rycynowy, szałwia, goździki, orzech włoski, liść oliwki czy tymianek. Na jakie pasożyty ludzkie będą pomocne?

B&M Nanoparasit – kompleksowy preparat ziołowy na pasożyty

B&M Nanoparasit to preparat o liposomalnej formule ziołowej, według receptury cenionego fitoterapeuty Jana Oruby. Składniki preparatu wytwarzają w organizmie niekorzystne warunki do rozwoju pasożytów, bakterii, grzybów i pleśni. Nanoparasit ma silnie przeciwbakteryjne (na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne), przeciwgrzybiczne (szczególnie na szczepy Candida) i przeciwpleśniowe (na Aspergillus flavus) działanie, zatrzymuje rozwój pasożytów i tworzy przyjazną florę bakteryjną w organizmie. Wzmacnia detox oraz wspomaga trawienie i ogólną odporność. Dzięki liposomalnej formule preparatu szybciej i skuteczniej wchłaniają się substancje aktywne.

Zawarte w nich olejki eteryczne i roślinne ekstrakty przejawiają nawet 100-krotnie większą skuteczną niż ich nieliposomalne odpowiedniki. Można uznać, że jest to jedyny, naturalny preparat o tak szerokim spektrum oddziaływania z jednocześnie bardzo wysoką skutecznością. Konieczne zatem jest to dbanie o odpowiednie zbieranie toksyn (np. poprzez węgiel aktywny) oraz wspieranie pracy wątroby – w całym procesie odrobaczania. 

Parazyt na pasożyty, bakterie i grzyby

Parazyt to naturalny suplement diety, którego maceraty ziołowe poprawiają procesy trawienne i wspomagają oczyszczanie jelit. Można znaleźć w nim m.in. ziele piołunu, które pomaga zapobiegać rozwojowi pasożytów, bakterii i grzybów. Wspomaga kurację przeciwpasożytniczą na owsiki, lamblie, glisty, drożdżaki i tasiemce oraz wzmacnia układ pokarmowy i immunologiczny.

Nalewka z łupin orzecha na pasożyty i poprawę trawienia

Ekstrakt wyciąg (nalewka) z łupin orzecha to preparat, który pomoże wyeliminować pasożyty z organizmu oraz wspomóc procesy trawienne i pracę gruczołów. Orzech zawiera substancję czynną zwaną juglon, która działa przeciwgrzybiczo. Innym jego cennym składnikiem są taniny, które pomagają chronić organizm przed zarazkami chorobotwórczymi. Korzystając z materiałów zebranych przez dr Różańskiego, uznać można, że produkty z owoców i liści orzecha włoskiego zawierają związki antyseptyczne, przeciwpasożytnicze i przeciwdrobnoustrojowe, a także ściągające, przeciwkrwotoczne i przeciwzapalne. Potrafią zahamować biegunkę, pomóc w niestrawności czy ograniczyć nadmierną fermentację oraz wzdęcia.

Piołun ziele na pasożyty układu pokarmowego

Piołun ziele/bylica piołun (Herba Absinthii), nazywana również pańskim zieleń, psią rutą, wermutem czy absyntem, to ziołom, które od lat wspomaga walkę z pasożytami bytującymi w układzie pokarmowym, w tym z owsikami, nicieniami czy glistami ludzkimi. Piołun ziele dostępny jest w formie płynu, herbaty, kapsułek lub skoncentrowanego ekstraktu. Pomaga zwalczyć obleńce, płazińce czy pierwotniaki oraz złagodzić dolegliwości trawienne.

Wrotycz ziele odstrasza pasożyty i owady

Wrotycz ziele (Tanacethum vulgare) zawiera tujon, toksyczny dla pasożytów jak wszy, kleszcze, owsiki, glisty ludzkie oraz inne świerzbowce i nużeńce. Najczęściej stosuje się wyciągi i napary z kwiatów wrotyczu, które pomagają pozbyć się skórnych pasożytów. Ponadto, wrotycz ma charakterystyczny intensywny zapach, przypominający kamforę, który odstrasza mrówki, muchy, komary, mole, kleszcze i inne owady.

Kamala proszek skuteczny w walce z tasiemcem

Kamala proszek (Mallotus philippensi) to środek antypasożytniczy w formie żywicy o ceglastym kolorze, od lat stosowany przez indyjskich zielarzy. Ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwrobacze, przeczyszczające i wskazane jest przy takich pasożytach jak tasiemiec uzbrojony, tasiemiec nieuzbrojony oraz bruzdogłowiec szeroki. Kamala proszek polecany jest również w grzybicach skóry i w problemach układu trawiennego.

Krwiściąg lekarski na gronkowca złocistego

Krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis) ma właściwości przeciwbakteryjne, pomagające hamować biofilm, czyli błonę biologiczną gronkowca złocistego. Ma również działanie przeciwwysiękowe i ściągające, pomaga więc leczyć i łagodzić zmiany skórne spowodowane gronkowcem złocistym. Najczęściej przyjmuje się krwiściąg w formie nalewki lub naparu.

Jak wzmocnić skuteczność kuracji ziołowej?

Jeśli wiesz już, jakie zioła na pasożyty w organizmie są najlepsze, warto wiedzieć, jak wzmocnić skuteczność kuracji odrobaczania. Pamiętaj o zachowaniu higieny, w szczególności o częstym myciu rąk. Zadbaj o zdrową dietę, wyeliminuj z niej produkty wysokoprzetworzone, cukry, słodycze i białą mąkę. Sięgnij po pestki dyni, czosnek i kiszonki, które są naturalnym sposobem na utrzymanie flory bakteryjnej w organizmie.

Nasza zielarnia w Poznaniu na prawach apteki to miejsce, w którym doświadczeni specjaliści doradzą Ci w wyborze odpowiednich ziół, które wspomagają walkę z robakami lub będą naturalnym uzupełnieniem codziennej diety, chroniącej organizm przed pasożytami. Oferujemy zioła na pasożyty od sprawdzonych producentów i o znanym składzie.

ŹRÓDŁO - LINK

Dziurawiec. Jakie ma właściwości i kto nie może go stosować?

Dziurawiec zwyczajny to średniej wielkości roślina o drobnych żółtych kwiatach, która jest powszechnie traktowana jako chwast. Często można spotkać ją na skajach lasów, łąkach i w zaroślach. Niewiele osób wie, że ta niepozorny dziurawiec skrywa w sobie wiele cennych składników prozdrowotnych. Dowiedz się, jakie właściwości ma ta roślina oraz jak można ją wykorzystać na co dzień.

Dziurawiec – jakie ma właściwości?

Surowcem zielarskim dziurawca są jego wysuszone kwiatostany. Należy je zbierać na początku kwitnienia, czyli w okolicy czerwca – wtedy stężenie składników aktywnych jest najwyższe.

O właściwościach ziela dziurawca pisano już tysiące lat temu. Szczególnie cenił je Hipokrates, który miał podobno regularnie je stosować jako uniwersalny środek na wiele dolegliwości. Grecki lekarz nie pomylił się co do tej rośliny. Według wyników najnowszych badań dziurawiec zawiera:

• flawonoidy, które pomagają rozkurczać mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i naczyń krwionośnych. Dzięki temu wspomagają walkę z zaburzeniami trawienia, a także bólami żołądka występującymi przy miesiączce. Wspierają również poprawę trawienia;
• hyperycynę i pochodne fluoroglucyny, które wspomagają hamowanie enzymów MAO. Odpowiadają one za niszczenie neurotransmiterów warunkujących prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Tym samym połączenie pochodnych fluoroglucyny i hyperycyny pomaga ukoić nerwy oraz wspiera łagodzenie dolegliwości związanych np. z zespołem napięcia przedmiesiączkowego czy menopauzy;
• olejek eteryczny i garbniki wspomagają procesy, które eliminują bakterie i stany zapalne. Tym samym pomagają goić rany, niwelować zakażenia skóry, wrzody czy trądzik. Dodatkowo olejek eteryczny wspiera regenerację skóry;
• hyperozyd, który wspomaga procesy moczopędne;
• witaminy C i A, które wspierają prawidłową pracę organizmu.

W związku z tymi właściwościami wyciąg z dziurawca często jest składnikiem kremów i maści do stosowania na skórę, a także syropów i kropli żołądkowych.

Dziurawiec – kiedy nie należy po niego sięgać?

Pomimo wielu zalet nie zawsze można sięgnąć po dziurawiec. Szczególnie ostrożnie powinny z nim obchodzić się osoby, które:

• mają jasną karnację lub zmagają się z nadwrażliwością na światło słoneczne lub zmianami skórnymi – hyperycyna może przyczynić się do powstania reakcji fototoksycznej, dlatego zaleca się ograniczenie ekspozycji na promieniowanie UV. Spożywanie dziurawca podczas opalania się może sprawić, że na skórze pojawią się przebarwienia;
• mają wysoką gorączkę,
• cierpią na uszkodzenia wątroby;
• przyjmują środki antyretrowirusowe oraz antykoncepcyjne lub walczą z depresją i stosują specjalistyczne leki – substancje zawarte w dziurawcu mogą obniżać ich skuteczność. Co więcej, w połączeniu z antydepresantami może wystąpić tzw. zespół serotoninowy. Objawia się on m.in. halucynacjami, nadmiernym pobudzeniem, hipertermią, drgawkami, a w skrajnych wypadkach może doprowadzić do śmierci pacjenta.

Ziela powinny unikać także osoby, które stosują preparaty przeciwzakrzepowe. W interakcji z dziurawcem ryzyko wystąpienia zatorów i zakrzepów może znacznie wzrosnąć.

Dziurawiec – jak stosować?

Zdecydowałeś się zebrać ziele dziurawca? A może kupiłeś susz w sklepie zielarskim i nie wiesz, co z nim zrobić? Najłatwiej przygotować napar. Do tego potrzebujesz:

• jednej łyżki ziela,
• 250 ml gorącej wody.

Zalej susz wrzątkiem i przykryj, aby olejki eteryczne "nie uciekły". Po 20 minutach napój będzie gotowy do spożycia. Napar można pić o dowolnej porze dnia, ale jeśli zmagasz się z niestrawnością to najlepiej zrobić to po posiłku, a jeśli masz problemy z uspokojeniem się przed snem, wypij go wieczorem.

Z ziela dziurawca można przygotować także nalewkę. Do tego będziesz potrzebować:

• 200 g młodych pędów rośliny,
• 1 l alkoholu 70%.

Włóż ziele do słoika, zalej płynem i odstaw na 2 tygodnie. Następnie przecedź napój przez gazę i dodaj od 100 do 200 g płynnego miodu. Ponownie zakręć słoik i odstaw na ok. 3 miesiące. Po tym czasie nalewka powinna być gotowa do spożycia.

Dziurawiec to niezwykle interesujące ziele, które warto bliżej poznać. Ma nie tylko cenne właściwości, ale także ciekawy smak. Jednak pamiętaj, żeby obchodzić się z nim ostrożnie, ponieważ zawarte w nim składniki mogą także szkodzić zdrowiu.

źródło - LINK

Błogosławieni, którzy pomagają.


Chciałem państwu przekazać przepis na tanie i zdrowe śniadanie.

Proszę o to, aby przekazać to chorym osobom.

1. Płatki owsiane,
2. Rodzynki, które należy sparzyć i dodawać do owsianki.
3. Słonecznik łuskany, także należy dodać do owsianki.
4. Dynia - pestki dyni, dodać do owsianki.
5.Żurawina, wiesiołek, który należy zmielić,
a można też do jogurtu naturalnego dodawać.
Wiesiołek to z umiarem i nie codziennie dodawać,
bo może być szkodliwy na jelita.
6. Cynamon, także do owsianki.
7. Miód lub cukier do owsianki, nie dużo
8. Troszkę mleka.
9.Kawa zbożowa (inka lub orkiszowa) do popijania.
10. Zamiast kawy kofeinowej -
to macierzanka, a i przytulię właściwą z samego rana,
którą można nawet 3 razy do dnia popijać.

Takie śniadania nie są takie drogie.

Syrop na odporność

składniki; 1 cebula,
4 ząbki czosnku,
pół cytryny,
2 łyżki miodu,
4 plastry imbiru,
1 łyżka kurkumy,

Sposób wykonania; Cebulę w plastry,
czosnek w plastry,
plasterki imbiru,
1 łyżka kurkumy,
2 łyżki miodu,
wycisnąć cytrynę,
pozostawić w słoiku na 24 godziny

Sposób spożycia;
1 lub 2 łyżeczki na pół szklanki przegotowanej letniej wody,
nie wrzątku

***

35. GRYPY SĄ DWIE

Na wstępie należałoby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego mimo tak wspaniale rozbudowanej służby zdrowia i tylu znakomitych środków chemicznych do zwalczania grypy, choroba ta jest do znudzenia nieodzownym składnikiem zimy.

Otóż sedno w tym, że wielu ludzi niewłaściwie się odżywia. Oczywiście, niech nas nie wprowadza w błąd to, że nie ma wśród nas głodujących. Człowiek, który trzy razy dziennie najada się „do oporu”, może być – mimo to – ofiarą tzw. głodu witaminowego. A dopiero na tym tle przychodzą gromadnie te choroby, które określamy wspólną nazwą „wyżywieniowe” oraz inne, które jak np. grypa nie należą specjalnie do tej kategorii, ale są dla ludzi witaminowo zagłodzonych znacznie groźniejsze.

Należy sobie zdawać sprawę, że grypy są zawsze dwie i to bardzo różne. Pierwsza to ta, którą myśmy w porę za gardło chwycili, a druga – to ta, którą zlekceważyliśmy sobie tak, że położyła nas, przerodziła się w zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, a w konsekwencji, nawet gdy przeszła, pozostawiła po sobie wyraźne ślady. Między tymi dwoma modelami grypy można by zmieścić i kilka pośrednich.

Pierwszym więc i najważniejszym zabezpieczeniem zimowym jest nie tylko właściwie odzienie, dostosowane do klimatu i pogody, ale przede wszystkim wyżywienie. To, że musi ono być bardzo kaloryczne (potocznie mówiąc „sytniejsze”) niż w lecie, każdy rozumie, ale często nie pamięta, że oprócz kalorii są jeszcze witaminy, z których witamina C ma zimą największe znaczenie. Należy więc do wyżywienia wprowadzić bezwarunkowo codzienną porcję surówki z kapusty, selera, buraka czerwonego, marchwi, pieczarki i owoców, jakie się uda nabyć. Surówka nie musi się składać ze wszystkich tych artykułów, ważne jest, aby nie krasić jej żadnym tłuszczem. Możemy do niej natomiast dodawać miód, chrzan, cebulę itp., a zawsze pieprz lub paprykę według smaku. Dawka dzienna nie musi być większa niż zawartość szklanego spodka. Ale to musi być dawka codzienna, gdyż w witaminy w ogóle, a w witaminę C w szczególności, na zapas zaopatrzyć organizmu nie można.

Drugą ważną rzeczą jest sweter. Przy najlżejszym objawie przeziębienia czy przemarznięcia kładziemy na gołe ciało (!) możliwie ostry sweter i nie zdejmujemy go aż najmniejsze resztki choroby nas opuszczą. Taki sweter pozwala nam się pocić bez żadnego ryzyka, że sobie pogorszymy stan chorobowy, bo pocenie się – objaw raczej pożądany – zmienia zwykłą koszulę w zimny okład, do czego sweter nie dopuszcza.

Do ziół rozgrzewających, o dobrym działaniu przeciwgrypowym należy zaliczyć, poczynając od najsłabszej działających: kwiat rumianku, liść mięty, pączki topoli, korę wierzby, kwiat więzówki, liść brzozy, kwiat lipy i kwiat bzu czarnego, a wreszcie gotową mieszankę ziołową -  Pyrosan. Bierze się dwie łyżki ziół na szklankę wrzątku, słodzi miodem, a jeszcze lepiej – sokiem malinowym i pija się 3-4 razy dziennie szklankę naparu, nie wychodząc na dwór po wypiciu ziół.

Przeziębienie czasem atakuje wyraźniej gardło, stosujemy wówczas gotowaną cebulę z miodem, żółtko z cukrem małymi dawkami, np. Po łyżeczce co kwadrans. Niekiedy grypa dokucza kaszlem, przy którym trudno o odkrztuszanie. Wtedy bierzemy plasterek surowej cebuli do ust, ssiemy i staramy się oddychać głęboko, aby tym zapachem z cebuli „zaperfumować” przewody oddechowe, które w ten sposób dezynfekujemy.

WITOLD POPRZĘCKI

Poradnik zielarza (1984 roku)

Lipa – właściwości lecznicze:

Surowcem zielarskim są kwiatostany lipy. Są one źródłem flawonoidów (głównie pochodnych kwercetyny, kemferolu i akacetyny) a także zawierają olejek eteryczny (w ilości 0,02-0,05%) i związki śluzowe. W olejku eterycznym lipy znaleźć można takie substancje bioaktywne i zapachowe, jak: farnezol o przyjemnym delikatnym zapachu, geraniol, eugenol. Wspomniane związki śluzowe w kwiatostanie lipy po odpowiednim rozkładzie chemicznym dają kwasy uronowe, metylopentozy i heksozy. Ponadto lipa zawiera garbniki, leukoantocyjany, kwasy organiczne, triterpeny i fitosterole, składniki mineralne, witaminy (A, C).

Mieszanka wspomnianych związków o działaniu bioaktywnym sprawia, że kwiatostany lipy są znanym środkiem napotnym, przeciwgorączkowym. Ponadto lipa działa przeciwzapalnie i osłaniająco (to za sprawą obecnego w lipie tilirozydu i związków śluzowych). Lipie przypisuje się także właściwości uspokajające, łagodzące napięcie nerwowe, szczególnie u osób starszych. Jako, że lipa działa napotnie, jej właściwości obejmują też działanie moczopędne oraz może ona wpływać na obniżenie ciśnienia tętniczego.

Lipa - zastosowanie:

Lipa standardowo może być stosowana jako remedium na gorączkę, zarówno w przebiegu procesów zapalnych w organizmie (dodatkowo działa przeciwzapalnie), także w zapaleniu gardła, krtani, oskrzeli, ale i podczas zwykłego przeziębienia. Stosując napar z lipy w tym celu warto pamiętać, że jednocześnie wzmaga ona diurezę (wydalanie moczu) oraz że działanie napotne będzie najskuteczniejsze, gdy po podaniu naparu z lipy położymy się pod ciepłym kocem. W przypadku przeziębienia lipa pomoże także w kaszlu, gdyż ma właściwości wykrztuśne. Napar z kwiatów lipy można też stosować jako środek uspokajający, w tym przypadku najlepiej łączyć lipę z innymi ziołami o podobnym działaniu, np. melisą, szałwią. Można także spróbować naparu z lipy z dodatkiem mleka i odrobiny miodu – taki napój bezpośrednio przed snem pomoże zasnąć.

Warto dodać, że lipa może korzystnie wpływać na dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Ma zastosowanie w przypadku chorób wątroby, w zgadze, po przejedzeniu się, a także pomoże w uczuciu pełności w żołądku. Pobudza bowiem wydzielanie żółci i soków trawiennych, a także nieznacznie zmniejsza napięcie mięśni gładkich – a ten rodzaj mięśni przede wszystkim spotykany jest właśnie w układzie pokarmowym.

Lipa w kosmetyce

Zastosowanie lipy obejmuje także przemysł kosmetyczny i domowe sposoby upiększania. Kąpiel z dodatkiem naparu z lipy spowoduje, że skóra będzie bardziej elastyczna i nawilżona. Jako środek przeciwzapalny, antyseptyczny, nawilżający i osłaniający, napary z lipy można wykorzystywać przy pielęgnacji skóry suchej, podatnej na stany zapalne i wypryski. Z kolei na worki pod oczami świetnie pomogą okłady z naparu lipowego. Takie okłady zadziałają przy okazji odświeżająco na oczy, pomogą w uczuciu piasku pod powiekami, mogą być stosowane w stanach zapalnych spojówek i powiek. Lipę można także wykorzystywać do pielęgnacji włosów i skóry głowy, szczególnie dotkniętej łupieżem. Napar lipy zmniejsza łojotok, niweluje procesy łuszczenia się naskórka, a ponadto ma działanie nawilżające na włosy.

Wpływ dobroczynnych ziół można zauważyć, stosując je regularnie (doustnie i/lub zewnętrznie do przemywania skóry) przez co najmniej dwa tygodnie. Jak przygotowywać napary z ziół? Zazwyczaj jedną łyżkę suszonych ziół należy zalać wrzątkiem, przykryć i odstawić na około 15 minut. Warto wypijać 1-2 szklanki naparu dziennie.

Źródła:

1. Strzelecka H., Kowalski J. Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.
2. Kowal-Gierczak B. i in.: Fitoterapia i leki roślinne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2013.

Modlitwa za chorych

Matko Boża z Lourdes, Uzdrowienie Chorych, przychodzę do Ciebie, aby prosić Cię o potrzebne łaski dla wszystkich chorych i cierpiących, a szczególnie dla Rodaków. Ty wiesz, jak ci ludzie cierpią, Ty wiesz, jak im ulżyć w bólu. Pani moja, Twoje wstawiennictwo może naprawdę dokonać cudu, dlatego proszę Cię o potrzebne łaski dla chorych, aby z pokorą przyjęli to, co Pan Bóg na nich zsyła. Daj im nadzieję, że ich cierpienie ma sens, uproś wiarę w ich celowość, a także spokój ducha. Proszę, Matko Boża, zanieś moją modlitwę przed Boży tron. Amen.

"Biedni rycerze"

1/2 filiżanki mleka
1 jajko
pokrojony na kromki biały chleb orkiszowy
Jajko zmieszać z mlekiem i ubić.
W mieszance zanurzyć chleb orkiszowy,
następnie usmażyć na oleju na patelni.
Podawać z cukrem i cynamonem,
musem pigwowym, cytryną lub syropem klonowym.

 

Mikstura oczyszczająca oczy - zaćma czy jaskra


-przeprowadzić kurację cztery kroki do zdrowia,
-kąpiele w skrzypie,
-zamiast zwykłej herbaty popijać herbatkę mistrzowską
na zmianę z ziemiańską, do herbatki można dodać winko
świętej Hildegardy.


mikstura oczyszczająca oczy-zaćma czy jaskra
-przepis


skład;


2 żółtka z jajek wiejskich
2 łyżki miodu
4 łyżki soku z aloesu
2 łyżki soku z cytryny
1 szklanka wina białego, gronowego, wytrawnego


wykonanie;

Żółtka dokładnie wymieszać z miodem, dodać sok z aloesu i sok cytrynowy, a na końcu wlać wino, otrzymaną miksturę przelać do butelki.


zastosowanie;

Wacik zamoczyć w miksturze i robić okłady na oczy 2 X dziennie
po 30 minut aż stan zdrowia się poprawi.


Herbatka ziemiańska-oczyszczająca

skład herbatki ;
liść poziomki-50g
liść jeżyny-50g
liść czarnej porzeczki-50g
owoc jarzębiny-50g
kwiat głogu-50g


-wszystko dokładnie wymieszać


Winko świętej Hildegardy-odnawia organizm

skład;

Garść natki pietruszki,

4 łyżki owoców głogu,

2 butelki wina białego, gronowego, wytrawnego,

1/2 litra miodu,

5 łyżek octu jabłkowego, 

najlepiej własnej produkcji lub 2 łyżki soku z cytryny,
1 pokruszoną laseczkę cynamonu,

1/2 łyżeczki kardamonu,
2 - 3 goździki.


wykonanie;
Natkę pietruszki dokładnie umyć i wrzucić do garnka,
wsypać głóg, cynamon, kardamon i goździki, wlać wino.
Zagotować, a później na małym ogniu ogrzewać około 15 minut.
Naciągać pod przykryciem 1/2 godziny.
Przecedzić, dodać ocet jabłkowy lub sok z cytryny,1/2 litra miodu.
Zagotować i na małym ogniu ogrzewać 5 minut.
Gorące rozlać do butelek.


zastosowanie; Winko odnawia organizm, ponieważ ma moc pietruszki, która przeprowadza organizm od choroby do zdrowia, ma też ciepło cynamonu, kardamonu, głogu, które rozprasza wilgoć w organizmie, a przede wszystkim cenione jest za zdrową energię doskonale dobranych ziół, dzięki której nawet ciężko chorzy odzyskują siłę do życia.


Herbatka mistrzowska


skład herbatki;


ziele majeranku
owoc anyżku
owoc kminku
owoc głogu
kwiat dziewanny
wszystkiego po
50g
wykonanie;
-dokładnie wymieszać

***

  2 .Herbatka Książęca

Herbatka książęca-reguluje poziom cukru we krwi

skład herbatki; znamię kukurydzy-100g
liść morwy białej-50g
kwiat bzu czarnego-50g
Dobrze wymieszać i po 3 łyżki wsypywać do garnuszka.
Zastosowanie;
Zaparzać 15 minut, przecedzić i delektować się smakiem.
Filtruje i oczyszcza nerki i kojąco działa na wątrobę. Można powiedzieć samo zdrowie. Polecam tym, co lubią popijać zioła.

Wskazania i właściwości:
Herbata Książęca to niezwykle lekka i orzeźwiająca w smaku herbatka ziołowa. Stanowi ona idealne połączenie trzech składników - znamienia kukurydzy, morwy białej oraz czarnego bzu, który dodatkowo nadaje jej pięknego, kwiatowego aromatu. Doskonała dla osób szczególnie dbających o linię i prowadzących zdrowy tryb życia.

***

HERBATKA Z OWOCAMI ARONII I GŁOGU

POPRAWIAJĄCA SPRAWNOŚĆ

INTELEKTUALNĄ

Składniki:

 

• 1/2 szklanki owoców aronii
• 1/2 szklanki owoców głogu
• 1/2 szklanki owoców jarzębiny
• 1/2 szklanki liści z porzeczki czarnej

(komponenty powinny mieć postać rozkruszonego suszu)

Przygotowanie;

Wszystkie komponenty starannie wymieszać i umieścić w suchym pojemniku.


Stosowanie:

1 łyżkę uzyskanej mieszanki owocowo- ziołowej zalać
1 szklanką wrzątku, parzyć pod przykryciem 20-25 minut.
Odcedzić, napar pić 2-3 razy w ciągu dnia między posiłkami. Ostatnią dawkę spożyć do godziny 18:00 (z uwagi na działanie moczopędne może przeszkadzać w spaniu).

Pożytek dla zdrowia: Poprawia dotlenienie mózgu i chroni przed postępującą miażdżycą. Poleca się ją ludziom, którzy przebyli zawał serca i udar mózgu lub którym grożą zakrzepy w żyłach nóg. Poprawia także sprawność intelektualną. Pomaga usunąć z mózgu metale ciężkie, co zawdzięczać trzeba owocom aronii. Obniża ponadto ciśnienie krwi (także o podłożu niewydolności nerek), pomaga zlikwidować obrzęki spowodowane

zgromadzeniem się w organizmie złogów wody (działa moczopędnie).Usprawnia krążenie krwi i poprawia zdecydowanie pracę serca (które otrzymuje większą porcję energii). Uelastycznia i wzmacnia naczynia krwionośne.

***

Karczoch zwyczajny (cynara scolymus) - właściwości, zastosowanie i przeciwwskazania

Ziele karczocha to roślina ozdobna, a jednocześnie lecznicza. Znany już od czasów starożytnych, obecnie przeżywa okres dużej popularności. Warto jednak spożywać go nie tylko ze względu na to, jak smakuje karczoch, ale też przez jego właściwości lecznicze. A jakie? 

W związku z powyższym, właściwości karczocha można podsumować następująco:

• Moczopędne,
• Żółciopędne,
• Żółciotwórcze,
• Odtruwające,
• Regenerujące wątrobę,
• Obniżające cholesterol,
• Przeciwutleniające, przeciwstarzeniowe.

? Co to jest zawał serca?

Do zawału serca dochodzi, gdy zakrzep powstający na blaszce miażdżycowej, w tętnicy wieńcowej, w znacznym stopniu zmniejsza lub całkowicie zamyka napływ krwi do części mięśnia sercowego. Przyczyną jest powstawanie blaszek zawierający cholesterol w świetle tętnic odżywiających mięsień sercowy.

***

 

 

Przytulia właściwa (Galium verum) polecana na problemy z cewką moczową, przy skąpomoczu, dnie moczanowej, kamicy moczowej, przyspiesza gojenie się ran. Jest to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny marzanowatych.

W Polsce jest pospolita na całym niżu i w niższych położeniach górskich, choć obecnie rzadziej spotykana i są tereny gdzie została wyparta przez przytulię pospolitą. Ziele przytuli zbierane w trakcie kwitnienia herba Galii veri oraz korzeń i kłącze przytuli właściwej Radix galii veri. Kłącze i korzeń zbiera się wiosną lub jesienią.


DZIAŁANIE
Kwestia czy przytulie mają podobne działanie czy też odrębne przewija się przez polskie zielarstwo od bardzo dawna. Część zielarzy przypisuje im takie same działanie, część wskazuje przy tym, iż przytulia właściwa ma działanie z nich najsilniejsze. Bardzo liczna grupa przypisuje przytuliom różne działanie, są tacy, którzy polecają tylko przytulię właściwą. W ziołolecznictwie rosyjskim, ukraińskim, białoruskim przytulia właściwa jest traktowana odrębnie jak i część innych przytuli.
Pierwszymi polskimi zielarzami, którzy pisali o przytuli w XX wieku byli dr A. Czarnowski i J. Biegański, Leonard de Vermond Jacques.
Czarnowski nie zalecał innych przytuli poza właściwą, podaje, iż działa ona moczopędnie oraz pobudza przemianę materii.
Leonard de Vermond Jacques podaje dwie przytulie czepną i właściwą. Stwierdza, że mają takie same właściwości z tym, że właściwa działa silniej pobudzając przeminę materii.
Biegański wymienia tylko jedną z przytuli – właściwą i przypisuje jej działanie moczopędne. Tak samo czyni W. Poprzęcki z tym, że rozszerza działanie ziela o działanie napotne i rozkurczowe.
Połomski w “Vademecum fitoterapii” pomija przytulię. To samo czyni L. Samochowiec wymieniając tylko wonną, czyli marzankę wonną.
H. Strzelecka wymienia tylko właściwą podając, iż ziele działa rozkurczowo, moczopędnie, a zewnętrznie gojąco. Napary z korzenia są natomiast tylko moczopędne. To samo pisze T. Lewkowicz – Mosiej w “Leksykonie roślin leczniczych”.
A. Sarwa w “Wielkim leksykonie roślin leczniczych” wymienia właściwą i czepną. Pisze, że przytulia właściwa działa napotnie, przeciwbiegunkowo, moczopędnie, ogólnie wzmacniająco, przeciwkrwotocznie, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo. Zewnętrznie zaś działa gojąco i łagodząco w schorzeniach skórnych.
H.Różański dodaje jeszcze działanie żółciopędne, przeciwmiażdżycowe, odtruwające, przeciwkamiczne, ściągające zaznaczać przy tym, iż działanie moczopędnie jest silne.
W ziołolecznictwie niemieckojęzycznym przytulia była i jest szeroko stosowana. Najbardziej znanym przedstawicielem jego jest Maria Treben. Przypisywała ona przytuli właściwej i pospolitej podobne działanie tj. oczyszczające nerki, wątrobę, trzustkę i śledzionę z bakterii chorobotwórczych i jako środek poprawiający pracę układu chłonnego.
Działa przy niedokrwistości oraz zmniejsza obrzęki. Zewnętrznie poleca ją przy chorobach skóry, ranach, czyrakach, zaskórniakach, poprawia stan zwiotczałej skóry wzmacniając ją. Przy chorobach skórnych skuteczny jej w jej ocenie sok pozostawiany do wyschnięcia.
Źródła rosyjskojęzyczne podają, iż ma ona działanie przeciwzapalne, krwiotamujące, uspokajające, przeciwkonwulsyjne, moczopędne, gojące i przeciwbólowe.


ZASTOSOWANIE
Przytulia właściwa jest stosowana od bardzo dawna w polskim ziołolecznictwie. A. Czarnowski już na początku XX wieku polecał ją przy padaczce i puchlinie wodnej, chorobach nerek, wyrzutach skórnych, zewnętrznie do przemywania ran. Przypadku krwawienia z nosa polecał wciąganie nosem odwaru i zażywanie sproszkowanego ziela.
J.Biegański w połączeniu z paprotką, pączkami brzozowymi, dziurawcem i rdestem ptasim zalecał przy chorobach nerek szczególnie „ropieniu miedniczek nerkowych”.
L.de Vermond Jacques dla pobudzania przemiany materii, W. Poprzęcki przytulię właściwą w postaci naparu stosował przy bólach żołądka, bólach nerwowych, wyrzutach skórnych, epilepsji i histerii.
A.Sarwa zaleca napar z przytuli właściwej przy zatrzymaniu moczu, nieżycie pęcherza i stanach zapalnych pęcherzyka żółciowego. Kąpiele w odwarze zaś przy chorobach skórnych, trudno gojących się ranach i owrzodzeniach.
T.Lewkowicz-Mosiej podobnie jak H. Strzelecka zaleca odwar z korzenie i kłącza przy kamicy moczowej.
E. Zielińska w “Księdze zielarskiej” podaje, że są doniesienia, że działa przeciwrakowo, zwłaszcza w raku języka i w rakowych guzach skóry. Proszek z ususzonego ziela jest środkiem osuszającym i leczącym otwarte rany i wrzody.


H. Różański ponadto poleca ją przy nadmiernej potliwości, pryszczach, oparzeniach, trądziku, skąpomoczu, zastojach żółci oraz kamicy żółciowej, zaburzeniach trawiennych, nieżycie jelit, chorobie wrzodowej i nieżycie jelit i żołądka, przy zmniejszonej krzepliwości krwi, schorzeniach wątroby i dziąseł, hemoroidach, miażdżycy, kuracji odmładzającej, biegunce, dnie, reumatyzmie, zatruciach oraz chorobach zakaźnych.


Ponadto twierdzi, iż jest ona jest pewna w działaniu. Przy czym zauważył, że działa regulująco na krwawienia miesiączkowe i hamuje upławy (nasiadówki i napar stosowany doustnie jednocześnie).
W zielarstwie niemieckojęzycznym /opierając się o książki Marii Treben/ stosowana jest w padaczce, histerii, pląsawicy, schorzeniach nerwowych, zatrzymaniu moczu, kamicy nerkowej, piasku w nerkach. Płukanie naparem z przytuli pomaga przy wolu /podaje, iż u jednej kobiety nie tylko po takim zabiegu zginęło wole, lecz ustąpiło też schorzenie trzustki/


Ponadto jak twierdzi płukanie takim naparem jest bardzo skuteczne przy porażeniu więzadeł głosowych, przy czym pomaga to bardzo szybko. Podaje, że szwajcarski zielarz ksiądz Kunzle z powodzeniem stosował ją w ciężkich chorobach nerek i roponerczu nawet wtedy, kiedy inne środki zawiodły. Należy przy tym wypić 4 szklanki naparu dziennie, pierwszą małymi łykami na czczo pół godziny przed jedzeniem. Szczególnie w takich razach skuteczna jest mieszanka przytuli, nawłoci i jasnoty gajowca.
Mieszanka ta jest także skuteczna przy marskości nerek tak jak i przy innych ciężkich ich schorzeniach. W swej książce “Apteka pana Boga” podaje przykłady skuteczności naparu z przytuli w przypadku nowotworów języka powołując się na austriackiego botanika Willforta, przy czym stosował jest wtedy także nacieranie maścią przytuliową oraz świeżym sokiem.


W ziołolecznictwie rosyjskojęzycznym jak podaje N. E. Akopow /profesor farmakognozji na Uniwersytecie Piatigorskim skąd wywodzą się najbardziej znani rosyjscy farmaceuci zajmujący się lekiem roślinnym/ podaje, iż przytulia właściwa stosowana jest, jako środek zatrzymujący krwawienia przy chorobach z podwyższona pobudliwością układu nerwowego, epilepsji, histerii i konwulsjach u dzieci, przy chorobach wątroby, krwotokach z nosa.


Proszkiem leczy się źle gojące się rany /M.A. Nosal, I.M. Nosal, S.P. Siemienow, W.W. Tieliatiew, N.K. Fruentow/. Stosuje się go przy obrzękach na tle sercowym i nerkowym, reumatyzmie. Chorobach skóry przy furunkulozie /czyraczności/, zołzach w postaci kąpieli, kompresów i przymoczek /W. I. Zawarżnow/.
W ludowej medycynie Białorusi stosuje się przy chorobach serca, do kąpieli niespokojnych dzieci, nalewkę alkoholową do nacierań przy „łamaniu w kościach” /N. W. Kozłowska i inni/. N. K. Fruentow/ jeden z najbardziej znanych rosyjskich profesorów farmakognozji/ podaje, iż na Kamczatce i Sachalinie stosują przytulię przy pneumoniach i zapaleniu błony śluzowej macicy/.
Przywołany powyżej I. E. Akopow podaje, iż w Bułgarii zioło to stosuje się przy nowotworach. Ponadto podaje, iż stosuje się przytulię przy zapaleniach pęcherza, jako działającą przeciwgorączkowo i przeciwkrwotocznie.
Inne źródła zalecają stosowanie tego zioła przy biegunkach przebiegających z bólami brzucha, obrzękach, zaburzeniach menstruacji, dyzenterii, nieżytach żołądka, histerii, neurastenii, anginie, kaszlu, przeziębieniu, zapaleniu płuc, gruźlicy, chorobach wątroby i nerek, puchlinie wodnej, nudnościach, wymiotach, cukrzycy, miażdżycy, zatrzymaniu menstruacji, popołogowych komplikacjach, głuchocie, brucelozie, dyzenterii, przy chorobach żołądkowo-jelitowych, chorobach naczyniowo-sercowych. Niektóre źródła donoszą o stosowaniu, jako środek wzmacniający potencję. Miejscowo przy zapaleniu spojówek. W bułgarskiej medycynie ludowej przytulię właściwą stosuje się przy chorobach przewodu pokarmowego i nerek w tym kamicy, jako środek oczyszczający wątrobę i nerki.
Na Białorusi odwar z ziela piję się przy tzw wystraszeniu (Гесь, 1976).
W ludowej medycynie mongolskiej ten odwar stosuje się, jako obniżający gorączkę, przy chorobach żołądkowo-jelitowych, chorobach systemu krążenia oraz w postaci mieszanek szczególnie przy chorobach infekcyjnych.


W wielu krajach stosuje się także korzeń przytuli właściwej. I tak w tybetańskiej medycynie ludowej odwar i napar z korzeni przytuli przyjmuje się przy pneumonii, zapaleniu błony śluzowej macicy, chorobach nerek wywołanych urazem, przy krwotokach wewnętrznych.


W narodowej medycynie rosyjskiej także stosuje się odwar z korzeni którego używa się jako środka, wzmacniającego potencję oraz przy infekcjach układu oddechowego. Napar z korzeni stosuje się w chorobach wątroby.
Stosuje się w rosyjskiej medycynie ludowej kwiat przytuli właściwej. Napar kwiatów pije się przy biegunce, dyzenterii; Napar ten podaje się także przy nadpobudliwości i astenii u dzieci. Odwar z kwiatów poleca się zaś przy nerwicach.
Sok stosuje się przy krwotokach, chorobach wątroby i dróg żółciowych, chorobach kobiecych, podagrze, przeziębieniu, jak ogólnie wzmacniające, powodujące poty /Akopow/. Ponadto kompresy i przymoczki ze świeżego soku przykłada się do zmian nowotworowych, ran, wrzodów oraz miejsc ugryzienia przez psy. Sok przytuli poleca się także przy dermatoza, zapaleniu skóry, jako środek przeciwpotowy, przy karcinomie, głuchocie, zapaleniu spojówek: sok hamuje wzrost chłoniaku-mięsaka /limfosarkomie Piliesa/ w 82% («Растительные ресурсы», 1990).
Przy krwawej biegunce połączonej z bólami brzucha zaleca się stosowanie proszku z przytuli właściwej.

DAWKOWANIE
Napar z ziela
2 łyżki przytulii zalać 2 szklankami wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 4 razy dziennie po 100ml lub 2 razy dziennie po 200ml. Niemowlęta ważące 3-4kg – 4-5ml, 5-6kg – 7-3ml, 7-8kg -10-11ml, 3-4 razy dz., dzieci ważące 9-10kg – 12,14ml, 15-20kg -21-28ml, 25-30kg – 35-43ml, 35-40kg – 50-57ml, 4 razy dziennie /H. Różański/
1 kopiastą łyżkę zalewamy ¼ l wody, zaparzyć i zostawić do naciągnięcia /M. Treben/
1 stołową łyżkę zalewamy 2 szklankami wrzątku i pozostawiamy do naciągnięcia. Pijemy po ½ szklanki 3-4 razy dziennie przed jedzeniem /I. E. Akopow/
Odwar z ziela
2 łyżki ziela zalać 2 szklankami wody; gotować 8 minut; odstawić na 5 minut; przecedzić. Pić jak napar. /H. Różański/
40 gram ziela zalewamy 1 litrem wody, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy 15 minut. Odcedzamy. Pijemy po ¼ szklanki 3-4 razy dziennie /I. E. Akopow/
Macerat
4 łyżki świeżego i zmielonego ziela zalać 1 szklanką wody o temperaturze pokojowej; macerować pod przykryciem 8 godzin; przecedzić. Pić jak napar. Można osłodzić miodem lub sokiem owocowym /H. Różański/
Succus Galii
Świeże ziele zmielić przez maszynkę do mięsa. Na każdą 1 szklankę masy roślinnej dać pół szklanki przegotowanej wody; wytrawiać pod przykryciem 8 godzin; wyciąg odcedzić od masy, nie należy jej jednak wyrzucać, bo zawiera jeszcze znaczne ilości soku. Aby go wydobyć należy masę roślinną przepuścić przez sokowirówkę. Oba wyciągi połączyć. Pić 4 razy dziennie po 50 ml. Na zimę zakonserwować poprzez zalanie miodem (100ml soku na 200 ml miodu), winem (100ml soku na 200ml wina), wódką (100ml soku na 100ml wódki) lub zasypanie cukrem (100ml soku na 200ml cukru) /H. Różański/
Świeży sok przyjmować po 2-3 łyżki z wodą 2-3 razy dziennie przy impotencji /Rosja/.
Nalewka przytuliowa – Tinctura Galii
Pół szklanki ziela zalać 400ml wódki lub spirytusu; macerować 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dziennie po 3-5ml. Stosować do przemywania schorzałych miejsc typu owrzodzeń, ran, odparzeń i na tle łojotoku oraz nadmiernej potliwości. Podobnie przyrządza się intrakt i alkoholaturę zimną na świeżym zielu /H.Różański/
Napar z korzeni
20g rozdrobnionych suchych korzeni zalać 500ml wrzątku, naciągać 6-8 godzin, przecedzić. Przyjmować po 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie przy stenokardii /Rosja/.
Odwar z korzeni
20g rozdrobnionych suchych korzeni zalać 500ml wody, gotować 7-8 minut, naciągać 2 godziny, przecedzić. Przyjmować po 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie.
CIEKAWE RECEPTY
Henryk Różański
Ziele przytulii – 1 łyżka
Ziele nawłoci – 1 łyżka
Owoc jałowca – 1 łyżka
Liść brzozy – 1 łyżka
Liść borówki lub mącznicy – 1 łyżka
Ziele połonicznika – 1 łyżka


Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szklanki wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 4 razy dz. po 100ml lub 2 razy dz. po 200ml. Wskazania: skąpomocz, ropomocz, kamica moczowa, obrzęki, dna, reumatyzm, choroby skórne, zatrucia, zaburzenia przemiany materii, choroby zakaźne.
Maria Treben
Ziele przytuli
Ziele nawłoci
Ziele jasnoty gajowca


Autorka nie podaje ilości ziół toteż należy mniemać, iż miesza się je w równych proporcjach i zaparza podobnie jak samą przytulię, czyli kopiatą łyżkę na ¼ szklanki wody, którą to zaparzamy wrzątkiem i pozostawiamy do naparzenia. Należy wypić do 4 szklanek dziennie przy ciężkich postaciach schorzenie
Wskazania: ciężkie choroby nerek min ich marskość i roponercze.


SKŁAD
Przytulia właściwa zawiera asperulozyd, kw. cytrynowy, kw. galusowy i askorbinowy, saponiny, alkaloidy, dużo krzemionki, olejek eteryczny, sole (dużo jodu), kumaryny, gorycze, pochodne antracenu, flawonoidy, karotenoidy, fermenty. /H. Różański/. H. Strzelecka w Encyklopedii Zielarstwa i ziołolecznictwa dodaje glikozydy irydoidowe/asperulozyd, monotropeinę, skandozyd i inne/, kwas chlorogenowy oraz lab enzym powodujący ścinanie się mleka zwierząt. Dodaje, iż w korzeniu stwierdzono obecność związków antrachinonowych /galiozyna, prymwerozyd rubiadyny/, glikozydów irydoidowych oraz związków krzemu.


PRZECIWWSKAZANIA I INTERAKCJE
W dawkach zalecanych działań niepożądanych nie zaobserwowano. Rosyjskie źródła podają by jej nie stosować w trakcie ciąży.


INNE NAZWY
Lady’s bedstraw, Cheese-rennet / Cheese-running, Lady’s Bedstraw, Maid’s-hair, Our lady’s bedstraw, Petty Mugget, True Bedstraw, Yellow Bedstraw, Yellow lady’s bedstraw, Yellow spring bedstraw.
Caille-lait jaune , Gaillet jaune, Gaillet jaune caille-lait jaune, Gaillet vrai, Caglio zolfino, Cuajaleche, Galio, Hierba sanjuanera, Presera, Sanjuanera,Подмаренник настоящий.
—
Surowce zbierane przez zaprzyjaźnionych zielarzy cechują się bardzo wysoką jakością, co nie zawsze można powiedzieć o ziołach dostępnych w aptekach pochodzących z przemysłowych upraw bądź zbieranych z mocno zanieczyszczonych stanowisk, np. przy ruchliwych drogach (kwiat lipy, owoc róży). Dokładamy maksymalnej staranności przy identyfikacji roślin, ich suszeniu i przechowywaniu.

***

Jakie właściwości ma wiesiołek

Wśród specjalistów zwłaszcza olej pozyskiwany z wiesiołka zyskał miano pigułki kobiecości, bo to właśnie panie mogą najlepiej przekonać się o zbawiennym wpływie tego specyfiku na ich stan zdrowia. Mężczyźni również powinni zadbać o uzupełnienie swojej diety w preparat z tej niepozornej rośliny.
Wiesiołek
Wiesiołek na kobiece przypadłości
Przede wszystkim olej z wiesiołka stanowi jeden z podstawowych składników leczenia kobiecych dolegliwości związanych z menstruacją, a także płodnością. To doskonały naturalny lek na zmiany zachodzące w kobiecym organizmie związane z zespołem napięcia przedmiesiączkowego. Przede wszystkim łagodzi on bóle m.in. nabrzmiałych piersi oraz koi nerwy, zmniejsza nadwrażliwość i uspokaja.
Jego właściwości pobudzające produkcję płodnego śluzu powinny zainteresować panie planujące zajść w ciążę. Jednak podczas starań o potomka należy zachować ostrożność, ponieważ wiesiołek nie tylko sprzyja wydzielaniu śluzu, ale również wywołuje skurcze macicy, co z kolei wykorzystywane jest w sytuacjach opóźniania się porodu. Stąd preparaty zawierające ekstrakt z tej rośliny należy stosować pomiędzy pierwszym dniem miesiączki a dniem owulacji. Natomiast w drugiej fazie, gdy istnieje największe prawdopodobieństwo zajścia w ciążę powinno się zrezygnować z przyjmowanego specyfiku, gdyż może on spowodować poronienie.
Warto, aby znalazł się on w diecie kobiet z wykrytym nowotworem piersi, gdyż pomaga hamować dalszy wzrost lub złośliwość raka.


Wiesiołek na nadwagę, migrenę i nie tylko
Dobroczynne właściwości wiesiołka odczują również osoby odchudzające się, ponieważ zawarty w nim kwas gamma-linolenowy (GLA) pobudza produkcję prostaglandyn, przyspieszających spalanie tłuszczu, a także zmniejszających poziom złego cholesterolu we krwi.
Dzięki właściwościom łagodzącym, przeciwzapalnym oraz przyśpieszaniu gojenia się ran zalecany jest w problemach ze skórą, np. przy trądziku, atopowym zapaleniu skóry czy łuszczycy. Zażywając preparaty z wiesiołka, nie tylko poprawisz stan skóry, ale i kondycję włosów oraz paznokci.
Jeśli wiesz, jak uciążliwe dla codziennego funkcjonowania są migreny, wprowadzając do diety olej z wiesiołka możesz znacznie złagodzić ich przebieg, a z czasem zmniejszyć częstotliwość ich występowania.
Wiesiołek pomoże osobom walczącym z nadciśnieniem, pierwszymi objawami reumatyzmu i stwardnienia rozsianego oraz u których zdiagnozowano miażdżycę lub cukrzycę. Dla mężczyzn ma niebagatelne znaczenie przy przeroście gruczołu krokowego.


Wiesiołek – rodzaj roślin zielnych z rodziny wiesiołkowatych. Należy do niego ok. 120 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej, Południowej a także szereg gatunków eurazjatyckich.

***

Kawa i napoje kofeinowe


Kawa jest środkiem pobudzającym i wywiera negatywny wpływ na zdrowie:
powoduje niepożądane podrażnienie błony śluzowej żołądka z towarzyszącą mu zgagą; ma szkodliwe dla zdrowia działanie na serce z częstoskurczem;
stymuluje układ nerwowy aż do wyczerpania; uzależnia i wywołuje nerwowość.


Ponadto szereg napojów zawierających kofeinę (czarna herbata, czekolada) i napoje typu cola wywołują dodatkowo długofalowy stres, który z góry przesądza o wyczerpaniu. Regularne spożywanie kofeiny może prowadzić do prawdziwych chorób psychicznych (kofeinizm), którym towarzyszą wahania nastroju, depresje i zaburzenia snu. Typowymi skutkami ubocznymi są bóle głowy, podrażnienie żołądka, pobudzenie czynności i biegunka.


Kawa 1 filiżanka = 85 – 150 mg kofeiny
czarna herbata 1 filiżanka = 6—75 mg kofeiny

cola 1 puszka = 35 mg kofeiny
gorąca czekolada 200 ml = 15 mg kofeiny
mleczna czekolada ½ tabliczki = 15 mg kofeiny


Nie należy się dziwić, gdy po wypiciu dwóch filiżanek porannej kawy
nagle czujemy się apatyczni. Kawa orkiszowa ma natomiast doskonały
wpływ na trawienie, a poza tym podwyższa witalność. Drobne zmiany
w przekąskach spożywanych między posiłkami również mogą wywrzeć
duży wpływ na nasze zdrowie.

O każdej porze można zjeść:
jabłka, kompot z jabłek,
świeże owoce, desery,
produkty pełnoziarniste,
jogurt, soki owocowe

Rzadko lub nigdy:
pieczywo cukiernicze,
ciasta i torty,
solone orzeszki ziemne,
chipsy ziemniaczane,
cukierki,
czekolada,
napoje - cola

 

 ***

Zielona kawa. Na co pomaga? 8 właściwości green coffee

Zielona kawa – co to jest?

To po prostu kawa nieprzetworzona, czyli niepalona. Ziarenka kawy zielonej zostają jedynie oczyszczone z łuski nasiennej (poddane tzw. procesowi ekstrakcji). W rezultacie są dużo bardziej sprężyste niż ziarna popularnej kawy palonej, a także twardsze.

Z tego względu nie zalecamy mielić ich w domowym młynku. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest zakup kawy zielonej zmielonej. W sprzedaży dostępna jest jako blend (mieszanka) kaw ziarnistych: aromatycznej i łagodnej Arabiki połączonej z mocnym, gorzkim Robustem. To on wzbogaca kawę o aksamitnie gładką cremę, czyli piankę.

Owoce Arabiki. W zielonej kawie obecne są m.in. ziarna jednej z najszlachetniejszych odmian kawy. Arabika zawiera 2 x mniej kofeiny (0,9 -1,4%) niż Robusta, jest bardziej wymagająca w uprawie.

Niemniej jednak walory smakowe (niska goryczka, nikła kwasowość) oraz aromat – czekoladowy, orzechowy, karmelowy lub z nutami korzennymi czy nawet kwiatowymi (w zależności od miejsca pochodzenia) - sprawiają, że to właśnie Arabika jest najbardziej cenioną i poszukiwaną kawą na świecie.

Skład zielonej kawy

W skład zielonej kawy wchodzi ponad 900 substancji aktywnych biologicznie. Pod tym względem bezsprzecznie góruje nad swoją siostrą - kawą paloną, której ziarna w trakcie procesu palenia tracą niestety sporo prozdrowotnych składników, przede wszystkim polifenoli. Co za tym idzie -właściwości.

Zielona kawa: skład (między innymi)

• olejki eteryczne,
• witaminy (z grupy B: B1, B2, B5, B9, B12; C),
• polifenole (m.in. kwas chlorogenowy),
• minerały (wapń, potas, sód, żelazo, fosfor, cynk, miedź).

 

Zielona kawa: właściwości odżywcze (w 100g produktu)

• białko – 11%,
• tłuszcze – 13%,
• cukry – 8%,
• błonnik – 24%,
• węglowodany – 3,3 g
• składniki mineralne – 7%.

Wartość energetyczna zielonej kawy wynosi 14 kalorii.

Właściwości zdrowotne zielonej kawy

Jednym z najcenniejszych składników zielonej kawy jest oczywiście kofeina:

• wpływa na wzrost sprawności umysłowej,
• pobudza do działania, zwiększa motywację,
• opóźnia zmęczenie zarówno fizyczne, jak i psychiczne,
• stymuluje produkcję dopaminy – neuroprzekaźnika i „hormonu stresu”.

Wrażliwe jelita wbrew pozorom nie są przeszkodą do picia kawy. Wystarczy zmienić jej rodzaj – z czarnej na zieloną! Dzięki temu będziesz mógł cieszyć się działaniem kofeiny bez obawy o uciążliwe dolegliwości.

Kawa zielona w przeciwieństwie do czarnej palonej nie podrażnia żołądka. Możesz ją pić bez obawy o uciążliwe dolegliwości, co jest zasługą nieprzetworzonych ziarenek.

Równie cennym składnikiem kawy zielonej jest kwas chlorogenowy (stanowi aż 86% wszystkich przeciwutleniaczy w niej obecnych). Należy do polifenoli, których głównym zadaniem jest neutralizowanie wolnych rodników przyczyniających się do pojawienia się komórek nowotworowych. Co więcej, przeciwdziałają powstawaniu i rozwojowi chorób autoimmunologicznych (np. Parkinsona) czy neurologicznych (np. Alzheimera).

Kwas chlorogenowy stymuluje ponadto układ immunologiczny – odpornościowy – lepiej niż (znana z tego działania) witamina C. Jakby tego było mało, to na dodatek:

• działa moczopędnie,
• bierze udział w usuwaniu metali ciężkich z organizmu,
• reguluje gospodarkę węglowodanową zarówno u osób zdrowych, jak i diabetyków,
• pobudza produkcję przeciwciał klasy IgG odgrywających kluczową rolę w walce mikroorganizmami; w surowicy stanowią ok. 75% wszystkich przeciwciał (immunoglobulinów).

Kawa zielona ze względu na zawartość kwasu chlorogenowego zmniejsza łaknienie, dzięki czemu eliminuje ochotę na niezdrowe przekąski pomiędzy posiłkami. Jednocześnie redukuje ilość glukozy w jelitach - regularne picie naparu zmniejsza o ok. 7% ilość węglowodanów prostych (cukrów) wchłanianych przez organizm. W rezultacie zaczyna on czerpać energię ze zmagazynowanych zapasów tkanki tłuszczowej.

Czy to oznacza, że kawa zielona pomaga schudnąć? Na pewno nie możesz jej traktować jako cudownego remedium na zbędne kilogramy.

Zielona kawa sama z siebie nie wykazuje niestety właściwości odchudzających. Możesz jednak włączyć ją do swojej diety ze względu na obecność kwasu chlorogenowego. To jeden z polifenoli, który minimalizuje uczucie głodu, eliminuje chęć sięgania po niezdrowe przekąski, a jednocześnie zmniejsza przyswajalność w cukrów prostych.

ŹRÓDŁO; LINK

GOŹDZIKI (przyprawa) - właściwości lecznicze i zastosowanie

Goździki to przyprawa, która znalazła szerokie zastosowanie. Goździki mają właściwości znieczulające i odświeżające, dlatego ich żucie lub ssanie to sprawdzony sposób na ból zęba i nieświeży oddech.
Goździki to suszone pąki kwiatowe goździkowca korzennego - wiecznie zielonego drzewa, które pochodzi z Azji. Właściwości tej przyprawy znane są już od ponad 2 tys. lat. Wówczas jej lecznicze działanie wykorzystywano w starożytnych Chinach, za czasów dynastii Han. Czterysta lat później kupcy arabscy przywieźli goździki do Wenecji, skąd dotarły do reszty mieszkańców Europy, którzy do dziś cenią lecznicze działanie goździków. Wynika ono przede wszystkim z zawartości eugenolu - substancji, która zmniejsza aktywność enzymów prowadzących do stanów zapalnych, hamuje rozwój infekcji drożdżowej, a nawet tempo rozwoju choroby nowotworowej. Poza tym goździk znalazł zastosowanie także w leczeniu innych dolegliwości.

Goździki lub olejek goździkowy na ból zęba i głowy

Goździki pomogą w przypadku dolegliwości bólowych - wszystko dzięki zawartemu w nich eugenolowi, który ma właściwości lekko znieczulające. Wystarczy z 1/4 łyżeczki goździkowego proszku i jednej łyżeczki olejku cynamonowego sporządzić pastę, którą smaruje się czoło przy bólu głowy oraz inne bolące miejsca. Przy bólu zęba zalecane jest żucie goździka lub namoczenie waty w olejku goździkowym i przyłożenie do bolącego miejsca. Badania wykazały, że olejek goździkowy może być wykorzystany w stomatologii jako środek znieczulający, stosowany miejscowo przed wbiciem igły w dziąsło. Pacjenci stwierdzili, że dzięki temu dolegliwości bólowe są mniejsze.

NATURALNE
LEKARSTWO
MATKI BOŻEJ
NA PRZEZIĘBIENIE I GRYPĘ


SKŁAD ;
owoc głogu,
rumianek,
melisa,
miód,
goździki,
czosnek ,
sok z jabłek

SKŁAD I WYKONANIE NA 1 PORCJĘ (DAWKĘ) LEKU ;
1 łyżkę- owoc głogu,
1 łyżkę - rumianek,
1 łyżkę - melisa,
1 łyżeczkę miodu,
3 goździki, 3 ząbki czosnku,
łyżkę soku z jabłek...


Wszystkie z tych ziół to na ½ litra wody.
Dalej trzy goździki z ziołami wsypać do garnka.
Wszystkie z wymienionych ziół powinny być sypkie.
Gotować zioła z goździkami pięć minut .Gdy ugotujemy zioła,to przecedzamy to
wszystko do osobnego garnuszka. Już po przecedzeniu dodajemy łyżeczkę miodu oraz łyżkę naturalnego soku z jabłek. Na samym końcu należy pokroić na drobno trzy ząbki czosnku i wsypać do garnuszka.
Sok z jabłek, to najlepiej abyśmy mieli własnej produkcji.


PAMIĘTAJMY.
LEKARSTWO PIJEMY RANO I WIECZOREM.

Herbatka ambrozja - na przeziębienie
skład;
kwiat lipy,
kwiat bzu czarnego,
owoc jarzębiny,
ziele macierzanki,
ziele czombru


15 minut parzyć pop przykryciem


Herbatka hetmańska - na układ oddechowy
skład;
liść ślazu - 100 g
kwiat rumianku - 25 g
ziele majeranku - 25 g
liście babki lancetowatej - 50 g
nasiona kozieradki - 25 g
15 minut parzyć pop przykryciem


Herbatkę hetmańską...


Pić ciepłą zamiast zwykłej herbaty, leczy nadwyrężone struny głosowe, chrypkę, jest pomocna przy anginie czy trudnym do wyleczenia kaszlu, wszak regeneruje drogi oddechowe, przyspiesza tam usuwanie nagromadzonego śluzu, nawilża wysuszoną śluzówkę. Wzmacnia też system odpornościowy dzięki czemu skutecznie rozprawi się z chorobotwórczymi bakteriami i wirusami.


Biedrzeniec

Skład: Biedrzeniec
pomocny w przewlekłych schorzeniach górnych dróg oddechowych,
działa wspomagająco w przewlekłym nieżycie żołądka i jelit, dolegliwościach wątrobowych, schorzeniach pęcherza i dróg moczowych.


Bodziszek
przyspiesza regenerację komórek,
stosowany w chorobach krążeniowych i reumatycznych oraz wspomagająco w chorobach wyniszczających organizm, jak zanik mięśni, stwardnienie rozsiane, guzy nowotworowe czy choroby psychiczne.


Czystek

Odtruwa organizm, usuwa wolne rodniki, zapobiega chorobom nowotworowym i starzeniu się skóry.
Ułatwia leczenie boreliozy, atopowego zapalenia skóry, wrzodów i ran poparzeniowych.




"Biedni rycerze"


1/2 filiżanki mleka
1 jajko
pokrojony na kromki biały chleb orkiszowy


Jajko zmieszać z mlekiem i ubić.
W mieszance zanurzyć chleb orkiszowy,
następnie usmażyć na oleju na patelni.
Podawać z cukrem i cynamonem,
musem pigwowym, cytryną lub syropem klonowym.

BUK POSPOLITY

Buk jest łatwy do rozpoznania nawet

przez laika. Jego gładka,

srebrzysta kora połyskuje

w promieniach słońca. Wyrasta

do 40 metrów, potrafi żyć do 160 lat.

Z punktu widzenia leczniczego

najwartościowsze owoce buku,

zwane bukwami.

Są to jak gdyby orzeszki

umieszczone w brązowej łupinie,

która od sierpnia do października

pęka na 4 części, a owoce

wypadają.

Bukwy spośród wszystkich owoców,

warzyw i wszystkich innych produktów

jadalnych są najbardziej kwasotwórczego

i niezwykle bogate w łatwo przyswajalne

żelazo, magnez i wapń.

Ponadto w swoim składzie mają fosfor,

potas i nieco soli mineralnych.

Natomiast w liściach występuje kwas

fenolowy, saponiny i flawonoidy.

Surowce z buka można używać

pomocniczo przy żylakach, trądziku

różowatym, chorobach wrzodowych,

reumatyzmie, liszajach, nadmiernych

krwawieniach miesiączkowych.

Pozytywna energia buka dodaje

nam sił duchowych i rozjaśnia umysł.

Zasili chęcią do życia i pomoże zwalczać

ból. Zatem przytulać się do tego drzewa

powinny osoby narażone przez stres

i z kłopotami sercowymi.

Wczesną wiosną można wykorzystywać

do sałatek młode liście buka , które

w smaku są podobne do szczawiu.



Angina – żuć kilka razy w ciągu dnia

świeże liście buka . Taki zabieg można

także stosować przy innych stanach

zapalnych jamy ustnej i przy bólach

zębów.



Organizm (wzmocnienie) – napełnić

słoik jak najmłodszymi liśćmi buka

i zalać je dżinem, tak żeby je przykrył.

Po 2 tygodniach odcedzić,

dodać cukru i brandy do smaku,

dobrze rozmieszać i odstawić na

około 2 tygodnie.

Po tym okresie zażywać po 15-20 ml

2 razy dziennie.



Żołądek (nieżyt) – przez 15-20 minut

parzyć pod przykryciem łyżeczkę suszu

liści buka . Pić w razie konieczności

1-2 razy dziennie po ¼ szklanki.



Nalewka bukowa – 400 ml wódki zalać

½ szklanki liści buka i odstawić na 14 dni

w zamkniętym naczyniu. Po tym okresie

przecedzić i przefiltrować przez gęstą

gazę. Zażywać 3 razy dziennie po

1-2 łyżeczki przy różnego rodzaju

osłabieniu i stanach pooperacyjnych.

Można stosować też zewnętrznie

przy chorobach skóry.