kwiecień
27
wtorek
Świętego Józefa Moscatiego
SŁOWO BOŻE
NA KAŻDY DZIEŃ
1. czytanie (Dz 11, 19-26)
Pierwsi „chrześcijanie” w Antiochii
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i głosili Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.
Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę wiernych dla Pana.
Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
Psalm (Ps 87 (86), 1b-3. 4-5. 6-7 (R.: por. Ps 117 [116], 1b))
Wszystkie
narody, wysławiajcie Pana
Albo: Alleluja
Gród
Jego wznosi się na świętych górach, †
umiłował Pan bramy
Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe
rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
Wszystkie
narody, wysławiajcie Pana
Albo: Alleluja
Wymienię
Egipt i Babilon wśród tych, którzy mnie znają. †
Oto
Filistea, Tyr i Etiopia, *
nawet taki kraj tam się narodził.
O
Syjonie powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim, *
a
Najwyższy sam go umacnia».
Wszystkie
narody, wysławiajcie Pana
Albo: Alleluja
Pan
zapisuje w księdze ludów: *
«Oni się tam narodzili».
I
tańcząc, śpiewać będą: *
«Wszystkie moje źródła są w
tobie».
Wszystkie
narody, wysławiajcie Pana
Albo: Alleluja
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje
owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 10, 22-30)
Moje owce słuchają mego głosu
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.
Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!»
Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.
Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
Obraz Pasterza jest ściśle związany z obrazem owczarni i owiec, które słuchają głosu Jego. Chrystus nazywa siebie Dobrym Pasterzem, który „zna swoje i swoje Go znają” (por. J 10,14). Jako Dobry Pasterz szuka każdej owcy zbłąkanej, a równocześnie wie o „innych owcach, które nie są z tej owczarni” , które również „musi przeprowadzić”, które „nie zginą na wieki”. Chodzi tu zatem o powszechną królewskość. Chrystus sprawuje ją jako Pasterz, aby doprowadzić wszystkich ludzi do życia w prawdzie Bożej. Katecheza, 15 VI 1988
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Jan Paweł II
Ostatnie Orędzie iz Medziugorje, 25. marzec 2021 roku.
Różaniec misyjny
Dziś Europa, która wyszła właśnie ze stulecia głęboko zranionego przez dwie wojny światowe i po upadku wielkich ideologii, które okazały się tragicznymi utopiami, poszukuje własnej tożsamości. Dla stworzenia nowej i trwałej jedności istotne są niewątpliwie narzędzia polityczne, gospodarcze i prawne, ale trzeba również wzbudzić odnowę etyczną i duchową, czerpiącą z chrześcijańskich korzeni kontynentu, w przeciwnym razie nie sposób odbudować Europy.
Papież Benedykt XVI, Katecheza z 9 kwietnia 2008 roku
„Spisek przeciwko życiu”
wciąga
”nie tylko pojedyncze osoby
w ich relacjach
indywidualnych,
rodzinnych i społecznych,
ale sięga daleko szerzej
i zyskuje wymiar globalny,
naruszając i
niszcząc relacje
łączące narody i państwa”.
Święty Jan Paweł II,
Evangelium vitae, 12